Basın yolu ile hakaret Türkiye'de cezası olmayan tek suçtur.

Basın yolu ile gazetecilerin işledikleri suçların cezasını gazeteciler değil, gazete patronları çeker.

Hakareti yapan gazeteci -sarhoş bir şöförün gecenin karanlığında karşıdan karşıya geçen bir yayaya çarpıp kaçması gibi- ellerini cebine koyup ıslık çalarak suç alanından uzaklaşır. Gazete patronu ile hakarete uğramış kişi karşı karşıya kalır.

Gazeteci hakaret eder, gazete patronu mahkemenin tayin ettiği tazminatı öder. Hakaret eden gazeteci mahkemeye bile gitmez.

Hatta, hakkında dava açıldığından haberdar bile olmayabilir. Gazetenin avukatları -aralarında Türkiye'nin en pahalı caza hukuku profesörleri vardır- gazeteciyi savunur, davayı kaybeder, tazminatın faturasını gazeteye yollar.

Böylece basın yolu ile hakaret, Türkiye'de cezası olmayan tek suç haline gelir. Türkiye'nin en düzeysiz gazetecileri de dokunulmazlık postu altında hayatlarına devam ederler.

Birçok medya kuruluşu halka açıktır. Ödenen tazminatlar medya kuruluşlarının kârını azaltığı için, sonuçta kayıp kâr olarak hissedarların cebinden çıkar.

Son yıllarda mahkemeler, basın yoluyla işlenen hakaret suçları artmaya başlayınca verdikleri cezaları ağırlaştırmaya başladılar.

Bu da kriz dolayısıyla kârları zaten azalmaya başlayan medya kuruluşlarının canını acıtmaya başladı.

En çok canı acıyan da, en çok tazminat ödeyen Aydın Doğan grubuna dahil gazeteler oldu. Haklı nedenlerle Doğan, bu gidişatı durdurmak için bir dizi karar aldı. Şirket kaynaklarından aldığım bilgiye göre ocak ayından itibaren tazminatların yüzde 25'i gazetecilerin maaşından mahsup edilecek. Karar geriye dönük değil. Olsaydı, bazı ünlü köşe yazarları önümüzdeki 100 - 150 yıl maaş almadan çalışmak zorunda kalabilirdi.

Öğrendiğime göre, şimdiye kadar kimsenin maaşından para kesilmemiş. Bu hakaret dozunun azalmasından mıdır, bu yıl herhangi bir davanın sonuçlanmamasından mı yoksa kararın uygulanmamasından mı, bilemiyorum.

Ben Hürriyet gazetesinin küçük hissedarlarından biriyim. Dolayısıyla, gazetenin ödemeye mahkum olduğu ceza tazminatları, bir anlamda benim cebimden de çıkıyor. Benim ve aralarında gazetenin patronu Aydın Doğan ile yabancı birçok kurumsal yatırımcının da bulunduğu hisssedarın.

Acaba açıklamak isterler mi: Mahkemelerin sektörde en çok tazminat ödemeye mahkum ettiği gazetenin Hürriyet olduğu doğru mu? Ne kadar tazminat ödendi geçen yıl? Bazı köşe yazarlarının tekrar tekrar tazminata mahkum olduğu doğru mu? Rekor kimde?

Batıda gazetelerde hakaret suçunu ihtiva etmesi olası yazılar gazetelerin hukuk bürolarında incelenir. Hakaret içeren yazı yayınlanmaz. Çünkü gazete bile bile hem tazminata mahkum olmak istemez hem de pazarda hakareti itiyat haline getirmiş paçavra repütasyonuna (şanına) sahip olmak istemez.

Hakaret, çünkü, haksız edildiğinde edilenden çok eden edeni küçük düşürür.

Bu çerçevede insanın aklına (eğer varsa, tabii) şu sual geliyor: Kasadan para çalan kasiyer işten atılır, öğrencisine tasallut eden öğretmen kovulur, kalpazan kodese atılır da neden sahtekâr gazeteci el üstünde tutulur?

Çünkü onun işi odur: Yalan yanlış veya uydurma bilgiye dayanarak insanlara hakaret etmek.

Böyle bir şey olabilir mi?

Evet. Olabilir. Oluyor. Ve olmaya devam edecek.f