Kimi zaman beni korkutuyor /İçimdeki dünya/Kimse bilemez/Kimse bilemez nasıl hissettiğimi/Kimse bilemez nasıl düşlediğimi/Yalnızca sen duyarsın sesimi...
Gerçekten tıpkı şarkısındaki gibi kimse bilemedi Yavuz Çetin'in intihar ettiği sırada hissettiklerini. Belki çok geniş bir çevre tanımıyordu onu.
Ama başarılı, iyi bir müzisyendi.
Geçtiğimiz 16 Ağustos'ta genç yaşta kaybettiğimiz Çetin'in eski eşi Didem Hanım'a göre psikolojik rahatsızlığı nedeniyle tedavi gördüğü hastaneden erken çıkarılmıştı. Hastaneden çıktığı günün ertesinde ise gelen bir kriz sonucu aramızdan ayrıldı. Klip çekimleri ve işleri olduğu için erken çıkmak istemiş. Doktorlar da bir sakınca görmemiş! Eski karısı "Tedavisi bitmeden bırakmayacaklarını sanıyordum" diyor bir gazeteye verdiği röportajında.
Ölümünün ardından çıktı albümü..
Geçtiğimiz günlerde ise DMC Müzik, Yavuz Çetin'in başka bir albümünü yayınladı: "İlk" DMC'nin patronu Ercan Saatçi'nin girişimiyle çıkarılan albüm Yavuz Çetin'in ne yazık ki ilk ve son albümü. Saatçi'nin 1998'de kurduğu Stop Müzik'in ilk sanatçısıymış Yavuz Çetin. Bir kez daha basılan bu albümün tüm geliri 9 yaşındaki oğlu Yavuz Can'a bırakılacak.
Günlerdir albüm CD player'ımda dönüyor. Altyapısı düzgün, sözler anlamlı, melodiler kolayca akılda kalıyor. Özellikle melodilerin akılda kalıcılığının iyi müziği anlamakta iyi bir kriter olduğunu düşünürüm. Elbette her akılda kalan müzik iyidir diye bir kural yok.Yani ilkokul tekerlemesi gibi olanları söylemiyorum. Sözlerle birlikte anlam bulan ve insanın ister istemez mırıldanmaya başladıklarını kast ediyorum.
Gerçekten çok zamansız bir kayıp bu.
Düşündükçe de insanın isyan edesi geliyor.Yine her zaman olduğu gibi iyi bir sanatçının değerini ancak onu kaybettikten sonra anlayabiliyoruz. Başka ülkelerde de örnekleri olabilir ama bizim ülkemizde çok sık başımıza geliyor. Belki de Yavuz Çetin'in bu zamansız kaybı kulağımıza küpe olmalı. "Yeni"lere daha çok fırsat vermeli, daha çok tolerans tanımalıyız.Yoksa kafamızı daha çok taşlara vururuz...
