Kötü olduğuna inandığımız bir hükümeti kan dökülmeden indirme yollarını açık tutması demokrasinin en iyi yanıdır.

Doğru ama bu her şeyi halletmiyor.

Demokrasiyi, kötü ve yanlış bulduğumuz hükümetlerle sık sık karşılaşmamak için güvencelerle donatmak da gerekiyor.

Türkiye otuz yıldır koalisyonlarla yönetiliyor ve ihtiyacı olan ekonomik ve demokratik gelişme hızına bir türlü ulaşamıyor.

Son elli yıldaki büyük sıçramaların hep tek parti hükümetleri dönemlerinde gerçekleşmiş olması bir rastlantı değil.

Devlet Bakanı Kemal Derviş "Türkiye'yi anlamak mümkün değil" dedi geçen gün.

Hayretini uyandıran sebep şu:

Dünyada yüzde 10 seçim barajı uygulayıp da bu kadar çok partiye sahip bir başka ülke bulunmuyor. Doğru..

"Siyaset neden bu kadar parçalı, anlam veremiyorum. Amerika, İngiltere gibi ülkelerde sağda bir, solda bir parti vardır. DYP ile ANAP ve DSP ile CHP gibi birbirine benzeyen partilerin aynı çatı altında bulunması daha iyi olur.."

Uzlaşma ve uyutma

Bizdeki benzer partiler, değil birleşmek, siyasi tercihlerine en zıt partilerle hükümet sorumluluğunu paylaşmayı tercih ediyorlar.

Zıtların buluşmasıyla kurulan koalisyonları "demokratik uzlaşma" adına parlatıyorlar ama hiç bir zaman köklü dönüşüm ihtiyacını karşılayan adımları atamıyorlar.

Kâğıt üstündeki uzlaşmalar hayata geçirilemiyor, ülke zaman kaybediyor.

Bugünkü hükümet "uzlaşmanın en iyi örneği" sayılabilir. Pek çok reform yasası meclisten bu uzlaşma sayesinde geçmiştir. Ama uyum yasaları ve uygulama ya çok gecikiyor veya gerçekleşemiyor.

Bölünme çıkar gruplarına dayandığı için, aynı siyasi görüşe dayanan partilerden birinin ak dediğine öteki kara diyor.

Seçim bir halk mahkemesidir.

Çok sayıda küçük partiler bulunan ve koalisyonlarla yönetilen demokrasilerde, seçim denilen halk mahkemesi de doğru karar vermekte zorlanıyor.

Çünkü başarının ve başarısızlığın sahipleri kolayca ayırt edilemediği için seçimlerden tek parti hükümetleri çıkmıyor.

İki yaşamsal yasa..

Önümüzdeki seçimden de çıkmayacak.

O yüzden ülkenin temel meseleleri üstünde uzlaşan partiler değil, devlet rantını paylaşmakta uzlaşan partiler bizi yönetmeye devam edecekler.

Çünkü birbirine benzeyen partiler bir çatı altında buluşmak istemeyecekler.

Kan dökmeden hükümet değiştirmek olanağı, demokrasiden beklediğimiz yararı sağlamaya yetmiyor.

Kafayı değiştirmezsek daha yıllarca AB üyeliğini, Apo'nun idamını, Kıbrıs'ın durumunu, düşmeyen enflasyonu, gelmeyen yabancı sermayeyi, işsizliği, özelleştirilmeyen KİT'leri, yolsuzluğu, rüşveti tartışıyor olacağız.

Dışarda hayali düşmanlar, içerde vatan hainleri üreterek kuruyacağız.

Bu kaderi değiştirecek çare, Seçim ve Partiler yasalarını değiştirmektir.

Hiç bir şey bu mecburiyeti bize unutturmamalı. Allah korusun, deprem bile!