Sözün bittiği yer
Bazen sözün çoğu yorar insanı. Kavramın anlamını yitirmenize neden olur. Düşünceler üzerinde yoğunlaşamamanız ve derinliği yitirip sadece su yüzeyinde dolaşmanız sonucunu doğurur.
Bir insan onca alışık olduğu kendi ismini bile, elli kere üst üste söyleyince ona yabancılaşır.
Sanki artık bir isim değildir de o, bağımsız bir sestir.
Biz de böyle, üst üste tekrar ede ede, temel kavramlara yabancılaştık.
Bu ülkede on yıldır öyle çok "demokrasi, cumhuriyet, siyasal İslam, asker, vs." lafları edildi ki, hepimiz yorulduk.
On binlerce televizyon saati, yüz binlerce köşe yazısı, milyonlarca sohbet bu kelimeler çevresinde şekillendi.
Herkes acımasız gladyatörler gibi birbirini kırdı döktü bu uğurda.
Ve sonunda herkes yoruldu.
Söz bitti.
Sözün bittiği bir başka nokta da, "yolsuzluklar" konusu.
Bu konuda ne çok yazı yazıldığını hatırlayın; ne çok televizyon konuşması yapıldı; ne sözler verildi.
Ama hepsi sözde kaldı bunların; ve şimdi söz de bitti.
Çünkü Sayın Cumhurbaşkanı'nın TESEV toplantısında meselenin can damarını bularak belirttiği gibi, siyasiler ve bürokratlar da yargılanmadan, yolsuzlukla mücadele mümkün değil.
Eğer bu yasal düzenlemeler yapılmaz ise, yaptığınız şey bol bol laf etmekten öteye gidemiyor.
Sistemi elinde tutanlar da "söz"den bir zarar gelmeyeceğini iyice anlamış durumdalar.
Kös dinliyorlar.
Köşe yazarları elli yıldır, sistemin aksaklıklarını gösteriyor.
Aldırmıyorlar; artık tehlikeli bile bulmuyorlar bunları.
Çünkü sistemin sözle ve fikirle değiştirilemeyeceğini anlamanın rahatlığı var içlerinde.
Ne yazık ki Türkiye'de fikir, gidişatı etkileyemiyor.
Eğer suyun başını tutanlar gerekli adımları atmazsa -ki atmıyorlar- biz yazıp biz okuyoruz, biz söylüyor yine biz dinliyoruz.
Demir leblebi gibi fikirler öne sürseniz bile önemi yok bu topraklarda.
Çünkü her zaman olduğu gibi emir yine demiri kesiyor.
Hani ünlü bir söz vardır: "Hiçbir şey zamanı gelmiş bir fikirden daha güçlü değildir" diye.
Bu sözün geçerliliği Kapıkule'de bitiyor.
Çünkü karar mekanizmasının herhangi bir noktasına yamanmış kişi, her türlü fikirden daha güçlü.
En azından bir insan ömrü sınırları içinde.
