Ne konserdi ama.. Pazar akşamı Mydonose Showland'in 4500 kişilik salonu çocuğu, genci, yaşlısıyla hıncahınç doluydu. Biletler satışa çıkarıldıktan kısa süre sonra bitmiş, 50 milyon TL'lik ön sıralarda bile tek koltuk kalmamıştı satılmayan. Herhalde salon 7000 kişi alıyor olsa yine dolacaktı.

Muazzez Ersoy'un "O burada, hissedebiliyorum" sözleri doğruydu. Ona duyulan sevgi salona buram buram öyle yayılmıştı ki kendisi de orada sahnede olsa varlığı ancak bu kadar somut şekilde hissedilebilirdi. Ve bu sevgi, bu saygı ülkem adına beni gururlandırdı. Demek ki biz o kadar da çabuk unutan, kıymet bilmeyen bir millet değiliz. Değerli insanlarımızı, sanatçılarımızı takdir etmeyi, ölümünden sonra bile sahip çıkmayı, yaşatmayı biliyoruz..

Barış Manço bu sevgiyi kazanmak için hiç olduğundan farklı görünmedi.. Hep kalite çıtasını yüksek tutarak, bir yandan sürekli eğitip öğreterek, tuğla tuğla inşa etti bu bağlılığı, saygıyı, sevgiyi.. Sonuç ortada; eseri koca bir abide gibi Mydonoz'un dev salonunda durmaktaydı o gece.. Aynı gün Kadıköy ve Moda'lı sevenleri bir vapurla Moda'dan kalkarak Kanlıca'ya gitmiş, yürüyerek tepeye tırmanmış ve mezarını ziyaret etmişlerdi. Ölümünün 3. yılında, giderek artan muhteşem bir sevgiyle anıldı Barış Manço..

Ünlü yönetmen Sinan Çetin'in hazırladığı belgesel ve konsere katılan sanatçıların, 'Barış Şarkıları'nı yorumları tek tek çok güzeldi. Zerrin Özer "Unutamadım"da, Sezen Aksu "Sakız Hanım'la Mahur Bey"de, Teoman "Anlıyorsun Değil mi" de, Muazzez Ersoy "Can Bedenden Çıkmayınca"da, Kurtalan Ekspres "Gibi Gibi" de, Kenan Doğulu "Dönence"de, Yavuz Bingöl "Kol Düğmeleri"nde Mahsun Kırmızıgül "Ben Bilirim"de ve diğer sanatçılar seçtikleri şarkılarda dakikalarca alkışlandılar.. İnanın bana o gece orada bulunan hiç kimse bu konserin bitmesini istemedi.

Benim dikkatimi çeken birkaç nokta vardı; bunlardan biri 'yorum' denince şarkının kendi karakterinin kaybedilmemesi.. Şarkıları yorumlayanların hepsi çok ünlü sanatçılar, yorumları da elbette çok güzel ama bence biraz daha orijinale sadık kalınması gerekiyor.

Bir de, Barış Manço, dialarıyla, film görüntüleriyle hep arka plânda olmalıydı, bu unutulmuş. Nitekim önümde oturan orta yaşlı hanım izleyiciler "Onu hiç göremedik, biz Barış'ı da görmeye gelmiştik" sözleriyle şikayetlerini dile getirdiler..

Konserin finalinde 4500 kişinin aynı anda ayağa fırlayarak sahnedeki sanatçılarla Gülpembe'yi ayakta söylemesi de unutulmayacak bir sahneydi.. Onun şarkıları, müziği gerçekten inanılmaz güzellikte.. Halk, gönüllü olarak konsere katılan sanatçılara da büyük sevgi gösterisinde bulunuyor. Örneğin; sıra Teoman'a geldiğinde ses düzeninde bir aksaklık oldu ve sanatçı şarkısını müziksiz söyledi.. Salonun ona nasıl eşlik ettiğini ve müziği bile mırıldanarak yaptığını görmeliydiniz..

Bu konserden elde edilen 67 milyarın, masraflar çıkarıldıktan sonra, kalanı Barış Manço Müzik Akademisi için kullanılacak. Orada yetenekli gençlere burslu eğitim imkânı sağlanacak.

Az şey mi? Ne mutlu bize ki böyle bir amacı gerçekleştirebiliyoruz!

(Not: B.M. Derneği'nin faaliyetleri uluslararası bir denetim şirketi "Price Waterhouse" tarafından denetleniyor.)

Aykut Barka'ya sevgi!
Pazar günü değerli bilim adamı, deprem uzmanı Aykut Barka'nın cenaze töreni vardı Teşvikiye Camii'nde.. Bu büyük kayıp milletçe öyle hissedildi, öyle ortak bir üzüntü yaşandı ki onu da bu törende görmek mümkündü. Caminin avlusu dolmuş, taşmış, insanlar caddeyi doldurmuşlardı. Onu tanıyan, seven yakınları yanında, hiç tanımayan ama TV'den, gazeteden izleyen, yaptıklarını takdir eden ve onun için dua eden yüzlerce insan..

Kimse artık bana Türk milletinin kadir kıymet bilmezliğinden söz etmesin, bu millet herşeyi takdir ediyor, umalım da bu takdir kayıplarla anlaşılmasın bundan sonra!