AFM İstanbul Uluslararası Bağımsız Film Festivali'nde son derece güzel, zevkle izlenen yapıtlar da vardı...
Ne anlattığı, niye anlattığı belli olmayan filmler de...
Mike Figgis'in yönettiği "Otel" ikinci kategoriye giriyordu. Ancak filmi sonuna kadar izledik...
Şimdi diyeceksiniz ki: "Anladık da; başlıktaki (2) ne anlama geliyor? Sen bu konuda daha önce yazmadın ki..."
Çok doğru. Gerçekten de yazmadım. Başlıktaki (2) aslında sinema eleştirmeni, denemeci Fatih Özgüven'in Çarşamba günü Radikal'de yazdığı "Yarıda Çıkma Hürriyeti" başlıklı yazıya bir gönderme. Yani Özgüven başlattı, ben de karınca kararınca devamını getiriyorum.
Biz dişimizi sıkıp sonuna kadar bekledik ama Fatih Özgüven dayanamamış "postmodern fıkra" dediği filme...
Yarısında çıkmış. Buraya kadar elbette hiçbir tuhaflık yok. Olur a; çıkarsa çıkar. İyi de aynı çalışma için, "Olağanüstüydü, harikaydı, hayatımın filmindi" diyenler de var!
Peki bu nasıl oluyor? Hayatı boyunda belki de binlerce film izlemiş, kitaplar, makaleler okumuş, düşünmüş, film sanatı üzerine dersler veren, bizzat kendisi "postmodern" denilebilecek bir roman yazmış olan bir entelektüel filmin yarısında sinemayı terkediyor da...
Yaşı daha 25'i bile bulmamış, belki üniversitede okuyan, hayat tecrübesi sınırlı, bilgi dağarcığı görece kıt bazı arkadaşlar aynı filmi göklere çıkarıyor?
Bu farkı anlatmak için birçok şey söylenebilir. Bir tanesini burada hemen ifade edelim: Entellik işte böyle bir şey... Batılı'nın hemen her yaptığını beğenen...
Hele bu yapılan biraz da anlaşılmaz olursa daha da çok beğenen... Böylece kendini, aşağıladığını insanlardan ayıran...
Onlara, "Siz nereden anlayacaksınız ki" diyen...
Demese bile öyle bir sessiz jest aşkeden...
İşte böyle bir tip. Buna da entel deniyor kısaca.
Atlayıp zıplayan...
Senaryo bütünlüğü olmayan...
Klip tekniğini bolca kullanan...
Görüntü ve sesle bir şeyler anlatıyormuş gibi yapan ama hiçbir şey söylemeyen bir filmdi "Otel". Ha şimdi toparlayacak, ha şimdi anlamlı bir şeyler olacak diye diye sonuna kadar izledik biz...
Ve hiçbir şey olmadı!
Entel dediğimiz kişilerin bir başka özelliği de yöntemlerinin olmaması. Neye, nasıl bakacaklarını; neyi, nasıl değerlendireceklerini bilmiyorlar. Onun yerine "Ben beğendim" deyip işin içinden çıkıyorlar. Peki niye beğendin? Ne anlatıldı da, ne anladın? Cevap aynı: "Ben beğendim." Nokta.
Son olarak şunu söyleyeyim: Entellikten kurtulmak hiç de kolay değildir!
