Trabzon-Antalya maçını seyrederken, Horatius'un sözleri aklıma geldi; "Çok şey götürür bizden, yıllar akıp geçerken." İşte Trabzonspor'un bugün geldiği noktayı en iyi biçimde bu sözler anlatıyor. Şurası bir gerçek ki, Trabzon, bugünkü görüntüsüyle kan kaybeden bir hastaya benziyor. Kanı durdurabilmek ve hastayı yeniden ayağa kaldırabilmek gün geçtikçe daha da zorlaşıyor.

Futbol her ne kadar kollektif bir oyunsa da, yetenekli ve yaratıcı oyuncularınız yoksa bırakın bir büyük takım olmayı, sıradan görüntüler ortaya koymak bile çok zor.

İlk yarı koca bir 'sıfır'
Antalya gibi sezon başından beri sorunlarla boğuşan bir takım karşısında bile, üstelik evinde önemli yetersizlikler sergiledi Trabzon. İlk yarı boyunca rakibe baskı kurmazken, karşı kalede bırakın pozisyon üretmeyi, kaleciyi rahatsız edebilen atak girişimine bile rastlamadık. "İlk yarıda Antalya daha akılcı ve becerikli bir-iki oyuncuya sahip olsa Trabzonspor'un hali ne olurdu?" diye düşünüyorum.

İkinci yarı, bordo-mavili takım Da Silva ile kazandığı golden sonra rakibi üstüne biraz daha fazla ve çok adamla gitmeye başladı. Trabzonspor'un dünkü maçta galip gelmesinde en önemli pay sahibi olan oyuncuları, ikinci yarıdaki performanslarıyla Hasan ve Gökdeniz'di. İlk kez forma giyen Nuri ise deneyim kazandığı taktirde, ileride bordo-mavili takıma olumlu katkılar yapacağının sinyallerini verdi.

Sonuç olarak, haftalar sonra alınan 3 puan sevindirici olsa da, ortaya konan oyun ne yazık ki, ilerisi için ümit vermiyor.