| 30 Kasım 2008, Pazar |
Yazık etmişim kendime!
07.11.2008
İLİŞKİLİ HABERLER
- Konservatuvar mezunu, stand up meşhuru biri olarak yıllar önce Sezen Aksu ve Müjde Ar ile sahne şovları yapıyordunuz. Özlüyor musunuz o günleri hiç?
- İçindeyken mutluydum. Hele Sezen ve Müjde'yle çok güzel günler yaşadık. Bol seyircili, bol alkışlı, çok iyi para kazandığımız günlerdi. Öyle zamanlarda herkes mutludur ve özlenir... Fakat sonradan 24 yaşında öyküler yazan, 30'unda ilk filmini çekmeye hazırlanan Uğur'u tercih edeceğimi anladım.
Belki de sessiz sedasız oyunlarını oynayıp mütevazı bir hayatın içinde sadece sinemacı olarak yaşamayı seçseydim çok daha mutlu bir insan olacaktım. Yazık etmişim kendime...
- Peki 10 yıl öncesinin Cem Yılmaz'ı diyebilir miyiz size?
- 80'li yılların son zamanları yaptığım gösteriyi kafamdaki mizah uzantısında sürdürmek istemedim. Çünkü algıda zorlukla karşılaşacağımı düşünmüştüm. Showman'liği hiç sevemedim, bence komik de değildi yaptıklarım. Para kazanmak için yaptım. Bir yandan, benden öncekilerden farklı ve yeni dönem açmış biri gibi gözüktüğümü biliyordum. Sahiden seyirci üzerindeki tepki, Cem kadar şaşırtıcı hayranlık uyandırıyordu.
Ama Cem Yılmaz'ın öncesi yok! Sonrası da olmayacaktır uzun zaman...
- O günlerden hatırladığınız ne var?
- Enfes bir anıdır; Rahmetli Altan Erbulak neredeyse her akşam oyundan sonra Yeşil'de (Yeşil Kabare) barda takılıyordu. Bıkmadan beni izliyordu. Bir gece barda ikimiz kalmışız, sırıtıp bana bakıyor. "Oğlum senin yaptığın taklit değil, ruhun değişiyor, sahnede yüzünün kemiği değişen ilk adam sensin," dedi. Sonra da "20 sene çok rahatsın, senin gibi adamalar 20 senede bir gelir. Tek başına koş," dedi. "Ama 20 sene sonra koşarken birden arkandan ayak sesleri duyarsın, sonra sesler yaklaşır, gelip seni geçip gider," dedi.
Sahiden 20 sene sonra Cem çıktı. Ben yolu çoktan bırakmıştım. Zaten yolda da olsaydım elimdeki suyu ona verir kenara çekilir, arkasından alkışlardım. Yetenekler özen ve sevgi ister. Tabii ki büyüklerinden de alkış!
- Şov programı yapsanız ekrandakilerin tozunu attıracağınızı düşünen ciddi bir kitle var. Böyle hayalleriniz olmuyor mu ara sıra?
- Hayır, hiç öyle hayallerim yok. Tek hayalim kendi sinemamı yapabilmek.
- Müzik sevdanız ne durumda?
- Dinleyici olarak devam. Arada Açık Radyo'da program da yapıyoruz.
- İçindeyken mutluydum. Hele Sezen ve Müjde'yle çok güzel günler yaşadık. Bol seyircili, bol alkışlı, çok iyi para kazandığımız günlerdi. Öyle zamanlarda herkes mutludur ve özlenir... Fakat sonradan 24 yaşında öyküler yazan, 30'unda ilk filmini çekmeye hazırlanan Uğur'u tercih edeceğimi anladım.
Belki de sessiz sedasız oyunlarını oynayıp mütevazı bir hayatın içinde sadece sinemacı olarak yaşamayı seçseydim çok daha mutlu bir insan olacaktım. Yazık etmişim kendime...
- Peki 10 yıl öncesinin Cem Yılmaz'ı diyebilir miyiz size?
- 80'li yılların son zamanları yaptığım gösteriyi kafamdaki mizah uzantısında sürdürmek istemedim. Çünkü algıda zorlukla karşılaşacağımı düşünmüştüm. Showman'liği hiç sevemedim, bence komik de değildi yaptıklarım. Para kazanmak için yaptım. Bir yandan, benden öncekilerden farklı ve yeni dönem açmış biri gibi gözüktüğümü biliyordum. Sahiden seyirci üzerindeki tepki, Cem kadar şaşırtıcı hayranlık uyandırıyordu.
Ama Cem Yılmaz'ın öncesi yok! Sonrası da olmayacaktır uzun zaman...
- O günlerden hatırladığınız ne var?
- Enfes bir anıdır; Rahmetli Altan Erbulak neredeyse her akşam oyundan sonra Yeşil'de (Yeşil Kabare) barda takılıyordu. Bıkmadan beni izliyordu. Bir gece barda ikimiz kalmışız, sırıtıp bana bakıyor. "Oğlum senin yaptığın taklit değil, ruhun değişiyor, sahnede yüzünün kemiği değişen ilk adam sensin," dedi. Sonra da "20 sene çok rahatsın, senin gibi adamalar 20 senede bir gelir. Tek başına koş," dedi. "Ama 20 sene sonra koşarken birden arkandan ayak sesleri duyarsın, sonra sesler yaklaşır, gelip seni geçip gider," dedi.
Sahiden 20 sene sonra Cem çıktı. Ben yolu çoktan bırakmıştım. Zaten yolda da olsaydım elimdeki suyu ona verir kenara çekilir, arkasından alkışlardım. Yetenekler özen ve sevgi ister. Tabii ki büyüklerinden de alkış!
- Şov programı yapsanız ekrandakilerin tozunu attıracağınızı düşünen ciddi bir kitle var. Böyle hayalleriniz olmuyor mu ara sıra?
- Hayır, hiç öyle hayallerim yok. Tek hayalim kendi sinemamı yapabilmek.
- Müzik sevdanız ne durumda?
- Dinleyici olarak devam. Arada Açık Radyo'da program da yapıyoruz.
İLİŞKİLİ HABERLER
Yayın tarihi: 30 Kasım 2008, Pazar
Web adresi: https://www.sabah.com.tr/2008/11/30/pz/haber,6D4CAE06C5C14C1DA331EF6CAC4D1585.html
Tüm hakları saklıdır.
Röportaj Haberleri
Son Dakika | Ana Sayfa | Yazarlar | Çizerler | Günün İçinden | Ekonomi | Gündem | Siyaset | Dünya | Spor | Hava Durumu | Sarı Sayfalar | Dosyalar | Günaydın | Televizyon | Astroloji | Sağlık | Magazin | Teknoloji | Otomobil | Turizm Rehberi | Emlak | İşte İnsan | Sabah Çocuk | Mobil Eğlence | Detaylı Arama | Cuma | Cumartesi | Pazar | Kültür-Sanat | EGazete | Gazete Reklam | Internet Reklam | Künye / İletişim | Bize Ulaşın
 |
Copyright © -2008 Tüm hakları saklıdır. TURKUVAZ GAZETE DERGİ BASIM A.Ş. | 
|