Perşembe Pazarı: Mutlu son mu?

Ne zaman İstanbul üzerine yazacak olsam, aklıma Perşembe Pazarı gelir. Ama sonra başka şeyler üste çıkar, ertelerim. Öyle bir şehircilik yarasıdır ki bu... Karşısında sessiz kalmamız mümkün değildir. Ama kalırız işte... Çünkü tarihsel şehrin göbeğinde, Karaköy'de, içinde eski eserler de barındıran çok geniş bir alan, çok uzun süredir (20 yılı aşkın bir süredir) bitkisel yaşama mahkûm edilmiştir. Dalan zamanında başlayan, belki biraz tartışmalı, ama sonuç olarak makul ve Haliç'in öte yakasındaki gelişmeyi bu yakaya da taşıyabilecek yıkım hareketi, hukuksal nedenlerle durdurulmuştur. Ama ne geriye dönüş yapılabilmiş, ne de olay sürdürülebilmiştir. "Oh olsun, Dalan'ın hukuk dışı eylemine ders olsun," diye düşünseniz bile, kabullenebilir misiniz? İstanbul gibi bir kentin yüreğine saplanmış bu bıçağı çıkarıp yarayı temizlemek şart değil mi? Şimdi, nihayet, bir umut belirdi. Hazırlanan yeni (ve üçüncü) plan, belediye meclisince kabul edilmiş. Kadir Topbaş ve koruma kurulunun onayından sonra uygulanacakmış. Ve hemen mimarlar ve şehir plancıları meslek odaları, olumsuz bakışlarını belirtmişler. Şüphelerini anlıyor, kaygılarına katılıyorum. Ama lütfen, peşin hükümle davranmayın. Planı iyice görün, eleştirilecek yanları varsa eleştirin. Ama tümüyle engellemeyin. Ve İstanbul'u bu pislikten kurtarın.