Ergenekon ve PKK

Zaman zaman, Ergenekon ile veya derin devletle PKK meselesi ilişkilendirilir. Hatta denilir ki, "PKK konusunun bitmesini devlet istemiyor." Neden mi istemiyor? Çünkü, bu şekilde kimileri ranttan pay alıyor, kimileri, otoriter rejim sayesinde oraların kralı oluyor, bazı kişiler ise, ülke bütünlüğünün ancak demir yumruk sayesinde sağlanabileceğini düşünüyor.
Şemdinli'de, Umut Kitapevi'nde patlayan bombalarla küçük bir örneğini gördük. Bu hadiseden, jandarma astsubay Ali Kaya ile Özkan İldeniz sorumlu tutuldu. Emekli korgeneral Altay Tokat, Şemdinli üzerine yorum yaparken, "Güneydoğu'da görev bölgeme yeni gelen hâkim ve memurlar işlerini ciddiye alıp hizaya girsinler diye bir iki bomba attırırdım" diye konuşmamış mıydı? JİTEM'in kurucularından Cem Ersever'i hatırlayalım. Eski Jandarma Genel Komutanı Eşref Bitlis Paşa'nın uçağının düşmesinden 2 ay sonra, Mart 1993'te görevinden istifa etti ve yaptığı açıklamada, "Güneydoğu'daki olayların Türk milleti tarafından bilinmesi engellenmektedir" dedi. Ersever bildiklerini anlatmasın diye, o yılın kasım ayında faili meçhul bir cinayete kurban gitti. Ama, tabii buradan yola çıkarak, "derin ilişkiler"i olan herkes PKK terörünü besliyor diyemeyiz.
Doğu Perinçek'in Ergenekon'un üst düzey bir elemanı olması da, PKK ile münasebetin bir delili. Son zamanlarda Ergenekon takımının adeta avukatı gibi medyada yer bulan Yalçın Küçük'ün de, Öcalan ile çekilmiş samimi fotoğrafları var. Fazla yorum yapmadan resimleri yayınlıyorum. (Fotoğrafları, SABAH gazetesi muhabirlerinden Abdurrahman Şimşek'ten aldım. O da, Öcalan'ın yıllar önce PKK'dan kaçan fotoğrafçısından temin etmiş. Sakın Ahmet Hakan, "özel servis" gibi bir bit yeniği aramasın.)

Doğu Perinçek, Apo ile şakalaşıyor; bir sonraki karede kucaklaşıyor. Perinçek, "Gazeteci olarak Bekaa'ya gittim" demişti. Bu ne biçim gazetecilik! Yalçın Küçük, Öcalan'ın karşısında, el pençe divan duruyor.