Özel Harp, iç düşman

Ergenekon, Özel Harp Dairesi perspektifi içinde gerçekleşen bir faaliyet. Hrant Dink cinayetinin, Rahip Santoro suikastının ya da, Malatya Zirve Kitapevi'ndeki katliamın iddianamede yer almaması, bu fiillerin hiçbir amaç güdülmeden, birtakım sapık insanlar tarafından, şahsi düşmanlık saikiyle gerçekleştirildiğini göstermez.
Sabotaj, istihbarat çalışması, terör ve psikolojik savaş ile desteklenen "bir istikrar hareketi" söz konusu. Hedef, "çizgiden çıkan" hükûmeti devirmek veya yandaş hükûmetleri işbaşında tutmak, toplumu yönlendirerek, halkı istenen çizgiye getirmek.
Özel savaş, başlangıçta, işgal ya da yaygın terör eylemleri karşısında kullanılan bir yöntemken, Türkiye'de farklı mecralara yöneldi. Dejenere olmuş şekliyle "Susurluk" ta karşımıza çıktı. Bir zamanlar, devletin kullandığı kişiler şahsi menfaat peşine düştü. Ergenekon ise, Susurluk'tan farklı. Burada, siyasi ve sosyal hedef ön planda. Sözde Atatürk ilkelerini korumak ve kollamak adına, iç tehdit abartılarak, "tehlikeli" bulunan AK Parti Hükûmeti'nin devre dışı bırakılması isteniyordu. Atabeyler, Vatansever Kuvvetler Güç Birliği, Kuvayi Milliye, Türk İntikam Tugayı gibi örgütler ve yukarıda sıraladığımız çeşitli cinayetler arasında organik bir bağ kurulamasa bile, bir amaç birlikteliği söz konusu.
Öte yandan, Şemdinli de, Özel Harp perspektifi içine yerleştirilebilir. Aksi takdirde, Hakkâri ve civarında patlayan bombaların, astsubaylar Özcan İldeniz ve Ali Kaya'nın yakalanmalarından sonra bıçak gibi kesilmesini nasıl izah edebiliriz? Tıpkı irtica gibi bölücü terör konusunda da korkular beslenmekte, kutuplaşma derinleştirilmektedir.
Özel Harp, bir şablondur. Birbirinden farklı şahıslar ve oluşumlar söz konusu yapılanmayı kullanabilir. Askerin "cumhuriyeti koruma ve kollama" imtiyazı sürdükçe, bu nevi faaliyetlerin önü kesilemez. 12 Mart'a, 12 Eylül'e böyle gelmedik mi? Çare, hukukun üstünlüğünü savunan AB perspektifinin, Özel Savaş yöntemlerinin yerine geçmesidir.