Ameliyattan sonra ilk kez konuştu

- Bugün neleri çıkardınız hayatınızdan, neler değişti?
- B.Ö: Hastalanmadan önce bağımsız karı-kocaydık. Tuna kendi işini kendi yapardı. Kahvesini bile kendisi pişirirdi. Benden hiçbir şey istemezdi. Tiyatro izlemeye gideceğim zaman, Tuna'nın işi varsa gelmezdi ya da Tuna konsere gideceği zaman, ben gitmezdim. Yani biz klasik karı-koca gibi kol kola girip birbirimize yaslanmadık hiç. Bir sürü insanı görüyorum, biri diğerinden farklı bir gezideyse bu çok yadırganıyor. Bizde böyle bir şey yoktu. Çok güzel bir ilişkimiz vardı. Hem hep bir aradaydık, hem de birbirimizi hiçbir zaman boğmadık. Nerede olursak olalım bir telefonla birbirimizi buluyorduk. Biz beraber yürümeyi, bugünkü yaşananları yaşlılıkta yapmayı düşünüyorduk. Ben ona hayat verebildiğim için, ona olan sevgimi gösterebildiğim için şimdi çok mutluyum.

- Tuna Ötenel size yük olduğunu düşünüyor mu?
- B.Ö: Üzülüyor Tuna, ama ben onun yanında böyle çok mutluyum. Erken kalkıyoruz, haftada üç gün fizik tedavi görüyoruz. Sol kol ve sol bacak için. Şimdi artık normal beslenmeye başladı. Uzun zaman beslenmesi sorundu.

- Hızla iyileştiğinizi görmek çok güzel. Moraliniz nasıl Tuna Bey?
- T.Ö: Şu an daha iyiyim. Sol kolum hareketlenmeye başladı. Artık elimi kullanmak istiyorum. Ayağıma bir şey olsaydı da elime bir şey olmasaydı.

BESTE YAPMAYA BAŞLADIM
- T.Ö: Berin her şeyi bana yeniden öğretti. Yazımı bile iyileştirdim.

- Beste yapmaya başladınız mı?
- T.Ö: Tabii canım. -Şu an yapıyor musunuz?
- T.Ö: Evet, ameliyattan önce unutulan notaları bir araya getiriyorum.

- Hep müzik mi düşünüyorsunuz?
- T.Ö: Evet, ne zaman beni arasalar daima çalışıyor olurdum. Bodrum katta çalışma odam vardı.