Bize hiç tahammül gösterilmedi ki

* DTP neden şimdi PKK'ya silah bırakma çağrısı yapmıyor? Başbakan 2005'te yaptığı gibi çıkıp "Sorunu askeri yöntemlerle değil sivil anlayışla çözeceğiz" diye siyasi irade ortaya koysun, biz de dönüp bir şeyler söyleyebilir ve etkili de oluruz. Bu bir ön şart değil. Bir atmosferin yaratılmasından söz ediyorum. Mevcut koşullarda bizim yüzümüze bile bakılmıyorken çıkıp birilerine "gelin" diyemeyiz. Desek bile gelmeyeceklerdir. Çünkü realitede ve pratikte bir karşılığı yok. Ayrıca bunun ne hukuki ne de sosyal zeminini hazırlamışsınız. Bu koşullarda bizden böylesi bir beklenti içinde olunması gerçekçi değil. DTP aslında bu süreçte Meclis'teki temsiliyetiyle önemli. Rolümüzü oynamak istiyoruz. Ama DTP'nin tek başına yapabileceği bir şey değil.

* DTP'nin içinde de belli milletvekillerinin veya isimlerin de şiddet söylemleri var... DTP de hatasız bir parti değildir. Zaman zaman etnik siyasete de kayabiliyoruz. Ama bir Kürt-Türk çatışması yaşanmıyorsa ve halen demokratik birlik noktasında ısrar ediliyorsa bu DTP'nin varlığıyla ilgilidir. Evet, DTP, Meclis'e girdikten sonra yeni bir dil, tarz, vizyon arayışı içine girmesi gerekiyordu. Bunu tam hakkıyla yapamadık ama bize de hiç tahammül gösterilmedi ki! DTP'ye "Kimliği, misyonu bırak" demek yanlıştır. DTP'yi DTP olmaktan çıkarırsanız, başka bir DTP zaten kendini var eder.

* Barışçıl çizgiyi siz, Ahmet Türk ve birkaç ismin savunduğu algılaması yok mu? Maalesef var. Toplumsal barışımızı sağlamak siyaseten varlık nedenimizdir. Bunun siyasetine, tarzına, diline, yöntemine ilişkin farklılıklarımız olacaktır. Bunu "barışçı-şahin" diye kategorileştirmemek gerekiyor. Şahsen, Türk ve Kürt çocuklarının yaşamını yitirdiği bir süreci ne vicdani ne ahlaki olarak kabulleniyorum. Toplumsal barışın sağlanması için çaba göstermekteyim. Ama Nevroz'da yaşananları, küçük çocuğun kolunun kırılmasına, insanların bayramlarını kutlamasına izin verilmemesine karşı gösterdiğimiz tepkileri de anlamak gerekiyor. Tabii bir sorunu nasıl anlattığınız da önemlidir.