Hayat arkadaşımla dilimiz ortak

- Kızlarınızın yardımı oluyor mu?
- N.E: Oluyor tabii, onlar da koşturuyor. 98'de intihar etmeyi bile düşündüm, kendi kendime "Namık, intihar edenler böyle ediyormuş," dedim. 750 bin dolar dolandırıldık. Hatır çeki bile vardı. Üzerlerine yazmışlar. Bu durumu o adamlar biliyor ve kaçabildikleri için kolay para kazanmaya devam ediyorlar. Bir daha düzlüğe çıkarsam beni kimse dolandıramayacak. Onurunu nasıl kırıyor insanın biliyor musun? Geliyorlar, bir şeyler alıp gidiyorlar. Bir tanesinde avukat ayak ayak üstüne attı. Spor salonumda sigara yaktı. Kabaca; "Bana para ver. Kamyonculara para vereceğim," dedi. Yani bunlar çok zor. Hani savaşçı ruhluyum diyorum ya... Karate, judo falan, onlar olmasa bugün hayatta değildim.

- SAT komandosu olarak yaşadığınız hadiseyi nasıl görüyorsunuz?
- N.E: Askerler onurlu insanlardır. Sivil hayat bize göre değil. Ben hâlâ sivil hayata alışamadım. Dışarıda insanı arkadan hançerliyorlar. Oysa biz SAT'ta birbirimizin arkasını kollardık. Biz hep 'buddy' oluruz. Ne yapsak iki kişi.

- Sivil hayatta 'buddy' bulamadınız mı kendinize?
- N.E: Hayat arkadaşı olarak buldum. Ama ticari 'buddy' bulamadım kendime. 'Buddy' derken, ilk eşim de destek oldu. Ama sonunda o, işin para kısmını tercih etti. Ben devam ettim. Ben buna katlanabiliyordum. Ve ayrıldık. Sonra 2001-2006 yılları arasında dört tane spor salonu açtım. Büyüdüm, ama insanlara yardım ediyorsun, imza yetkisi veriyorsun. Sonra dolaplar dönüyor, haberin yok. Ben birine imza yetkisini, asker arkadaşım olduğu için verdim. Kimseye güvenmemek lazımmış.