Bahar çiçek ekme zamanıdır

Doğa canlanıp renklenmeye başladı. Parklarda, bahçelerde çiçekler yenileniyor, çimler kesiliyor... Ağaçlar Cezanne ya da Matisse'in tablolarında olduğu gibi zarif çiçeklerini açmaya başladı; pembe, beyaz, sarı, yeşil birbiriyle yarışıyor. Erik, badem, kiraz ağaçlarının çiçeklerini seyre doyum olmuyor. Mis kokulu mimozalar patladı, başta İstanbul'un Adalar'ı olmak üzere bazı evlerin bahçelerinde sarı cümbüşü yaşanıyor. Her ne kadar "Onlar mimoza değil, akasya," diyen bitki uzmanlarımız olsa da biz onları mimoza olarak seviyoruz. Sırada mor geçidi var. Önce nisan ayının sonlarına doğru erguvan şenliği olacak, ardından baş döndüren kokusuyla mor salkımlar saracak her bir yanı... Yaşadığımız yer neresi olursa olsun; ister şehir, ister kasaba ya da köy; başımızı kaldırıp çevremize baktığımızda en etkileyici tablolardan daha güzel manzaralarla karşılaşıyoruz. Yeter ki ağaçları, çiçeği sevelim... "Çevreme baktığımda betondan başka bir şey görmüyorum,'' diyenler de genellikle evinde ya da balkonunda hiç çiçek yetiştirmeyenler oluyor. Bahaneleri de hazır: "Ben yetiştiremiyorum, bakamıyorum, ne alsam, hep kurutuyorum.'' Oysa günlük iş yoğunluğunuz ne olursa olsun 10-15 dakikadan fazlasını istemeyen rengârenk dostlarımızın bakımı ve yetişmesi hiç de o kadar zor değil. Tek istedikleri sağlam toprak, güneş ve biraz su. Gerisi zaten onların içlerinde var. Unutmayın, çiçekler de mevcut enerjileriyle evimizdeki diğer minik dostlarımız gibi bize güzel enerjiler sunarlar. O halde, gelin bu bahar yalnız doğadan beklemeyelim, balkonlarımızı, terasımızı ve bahçemizi çiçek şölenine çevirelim. "Balkonum, terasım yok,'' diyenler için de kolayı var. Pencerelerininin önüne koyacaklarını birer saksı ve içine yerleştirecekleri sardunya, mor salkım, begonvil ya da papatyalarla bu şölene katılabilirler. Böylece o beton duvarlar bile renklenir ve bütün olumsuz 'beton yığını' şeklindeki mimari söylem anlam değiştirir.