Bitmeyen 28 Şubat

28 Şubat'a sonuna kadar sahip çıkanlar, bu dönemin uygulamalarını aynen sürdürmekte kararlı. Normalleşmeye yönelik her adımı, siyah-beyaz netliği içinde gösterip "Türkiye bir uçurumun kenarında" hissi vermeyi başarıyorlar.
Aslında 2002'den beri tüm öngörüleri yanlış çıktı. AK Parti'nin önünü kesmeye çalıştılar, yapamadılar.
Tayyip Erdoğan'ı siyaset dışı bırakmaya uğraştılar, başarısız oldular.
Kendilerince bir parti oluşturtup iktidara getirmeye soyundular, yüzlerine gözlerine bulaştırdılar.
Abdullah Gül'ün Cumhurbaşkanlığı yolunu kesmeye uğraştılar sonuç ortada.
Türkiye'nin yarınının ne olabileceğine ilişkin gelişmeleri onları izleyerek kesin bir biçimde kestirebilirsiniz.
Onlar ne diyorsa tersi olacaktır çünkü.
Görüldüğü üzere demokratikleşme, hak, hukuk gibi kavramlar yok defterlerinde.
Daha çok "yasaklar"la ilgililer. Herkesin yaşam biçimini tayin hakkını kendilerinde görebiliyorlar.
Sistemin biçiminden çok kendi güçlerini koruma derdindeler. Aba altından sopa gösterme konusunda da ustalar.
Ama çabalarının boşa olduğu da ortada. Türkiye değişiyor. Üstelik onların direncine rağmen değişiyor.
Daha yaşanası koşullar istiyor Türkiye'de insanlar ve her fırsatta bu konudaki kararlılıklarını gösteriyorlar.
Gittikçe daha fazla sorgulayan, tartışan, hakkını arayan bir kitle var. Onların varlığı 28 Şubat ve artçılarının devrinin artık tamamen kapanmak üzere olduğunun en büyük kanıtı zaten.