Ayrım yapıyor muyuz?

Çocuklarınız arasında ayrım yapıyor musunuz? Eminim hemen herkes "Hayır, asla," şeklinde yanıtlar verecektir. Bu gerçekten öyle mi? Değilse neler olur ve ne yapabiliriz? Ne yanıt verirseniz verin, eminim çoğunuz hatırlayabilirse, çocukluğunda ailesinin diğer kardeşini ya da kardeşlerini kendisinden daha çok sevdiğini düşünmüştür. Sevdiğini düşünmese bile kendisine haksızlık yapıldığını, kardeşinin kayırıldığını aklından geçirmiş, hatta bir kısmınız bunu "Haksızlık ama hiç adil değil," diye dile getirmiştir. Çocuklar biraz abartsa da aileler biraz utanıp inkâr etseler de çocukları arasında ayrım yapan aile sayısı az değildir. Ailelerin çocukları arasında ayrım yapmasının birçok nedeni ileri sürülebilir. Bazen daha güçlü olan, başarılı olacağı düşünülen çocuğa daha fazla ilgi gösterilir. Bu, ailelerin farkına varmadan yaptıkları bir ayrım olabildiği kadar, "Ailenin devamını sağlayacak, ailenin geleceğini yaratacak," diye düşünülen çocuğa yatırım yapmanın yansıması da olabilir. Sosyolojik olarak ailenin büyük çocuğunun desteklenmesi, ailenin geçiminin, varsa şirketlerin, toprağın ona bırakılması, aile yönetiminin mirascısı ilan edilmesi benzer bir sistemden kaynaklanır. Ancak bir yandan kardeşlerinizden daha fazla ilgi görmek, belki daha fazla sevilmek bir ödül olsa da küçük yaştan itibaren bu sorumluluğu taşımak çok zordur. Genellikle anneler, babalardan farklı seçim yaparlar. Onlar güçlüyü değil, aksine zor doğan, hasta, beceriksiz çocuğu seçerler. Tüm zayıflıkları, başarısızlık değil, kötü şans olarak değerlendirerek korumayı sürdürürken onları daha güçsüz kıldıklarını fark bile etmezler. Oysa tüm koruma çabaları içinde umutlarını, beklentilerini, kendi geleceklerini de onlara bağlamışlardır. Ülkemizde en büyük ayrımcılık, çocukların cinsiyetine yapılmaktadır. Güçlü ve soyu sürdürecek olmak için büyük çocuk olmak yetmemekte, büyük erkek çocuk olmak gerekmektedir. Erkek çocuk gelecekte bakımı, korumayı sağlayacak çocuk olarak görülmekte, bu nedenle sadece kız olduğu için ailesi tarafından seçilen olabilmek sınırlı sayıda çocuğun payına düşebilmektedir. Gelecekteki bakımlarını erkek çocuklarına bağlayarak ayrım yapan aileler, ileride erkek çocuklarının maddi desteği olsa da kişisel bakımlarını onların eşlerinden yani gelinlerden beklemektedir. Böylece çocukları arasında ayrım yaparken, aslında kendi yazgılarını muhtemelen başka ailelerin seçilmemiş kız çocuklarına bağladıklarının çoğu kez farkında bile olmamaktadırlar. Ayrımcılık her konuda sorundur. Kendi çocuklarınızı, farklı görünenleri, cinsiyetleri, cinsel tercihleri, giyim şekillerini, dünya görüşlerini, siyasi düşünceleri, dinleri değerlendirirken ayrım yapabilirsiniz. Ama dışa vurduğunuz davranışlarınızın tarafsız olmasına dikkat etmek zorundasınız. Çünkü sizin, ailenizin, çevrenizin ve dünyanın ruhsal sağlığı, demokratik gelişimi ve gerçekten ilerlemesi buna bağlıdır.