İşçi hareketinin seyir defteri

Bizdeki sol partiler kendilerine "örnek olarak" Batı'daki sol partileri alırlar.
Ancak Avrupa'da sendikalar "sol partinin arka bahçesidir." "Uzantısıdır."
Ya bizde?

"Bir tarihte" Türkİş'in başında Seyfi Demirsoy vardı.
Halil Tunç da Genel Sekreter'di.
O dönemde Türkİş kongresine Bülent Ecevit gider ve öyle bir konuşurdu ki.
Yer gök inlerdi. Zaten Ecevit de "maden işçisinin kenti" Zonguldak'ın milletvekiliydi.

"Eskiden" bir Türkİş vardı, bir de DİSK.
Sonra Hak-İş "doğdu, gelişti."
Prof. Erbakan, Hakİş'in başkanını "milletvekili" yaptı, "bakan" yaptı. Hak-İş "araştırma merkezleri" kurdu.
Ve Türk-İş'ten Hak-İş'e "akış" sürecine girildi.
Şu son yıllarda Türk-İş üyesi "Orman-İş" ten, Hak-İş üyesi "Öz Orman-İş" e geçişler olduğu gibi.

İşte bu süreçte Abdullah Gül de, Recep Tayyip Erdoğan da "Hak-İş'e sıcak baktılar."
"Kongresine" gidip, konuştular.

"Bütün bu işler olup biterken" CHP kendi "derdine" düşmüştü.
"İç sorunlarla boğuşmaktan", işçi hareketiyle ilgilenmeye zaman ayıramamıştı.

Ve Sonunda Türkİş büyük kongresi toplandı.
"Birinci gün" Recep Tayyip Erdoğan konuştu.
"İkinci gün" Abdullah Gül.
Tabii Çalışma Bakanı da oradaydı.
CHP'den ise ne "Genel Başkan" geldi, ne de "Genel Sekreter."

Şimdi CHP yönetimi diyecek ki, "biz de Cevdet Selvi'yi konuşturduk... Bayram Meral'i yolladık."
Ama AK Parti'nin "lideri" oradaydı.
"DSP' nin, ÖDP'nin, "İşçi Partisi' nin, Hür Parti' nin de yine "genel başkanları."

Özetle diyeceğimiz şu ki...
"Soldaki bir parti" işçi örgütü üzerindeki ağırlığını kaybediyorsa ve kentlerin varoşlarından oy alamıyorsa "nasıl alternatif olacak?"