'Özel olan siyasaldır'

"Ayşe Arman'ın gazeteciliğini ilginç buluyorum. Kendisiyle ilgili olarak belki de ilk çalışan araştırmacılardan biriyim. Aslında artık var olmadığını bildiğimiz bir sözde-nesnel gazetecilik yerine, öznelliği ön plana çıkaran, gazeteci-insan'ı da çalışma ve ürünlerinin içine katan bir yazar. Yazı(m) türü farklıdır ve beğendiğim ya da beğenmediğim yazıları vardır mutlaka, hatta çok genel baktığımızda 'en beğendiğim gazeteci' diyemem Ayşe Arman için; ama yaptığı önemlidir. Ayşe Arman'ın röportajları kolektif ego diyebileceğimiz bir 'iç ses'in yankılarını taşıdığından beğeniliyor belki de. Hani hepimiz 'ciddi' insanlara çok düz, çok sıradan ama bizim için önemli şeyler sormayı isteriz ya. Kendi hayatını yazmasını özel olarak yanlış bulmuyorum. Neden olmasın? Biz, ikinci kuşak feministler olarak 'özel olan siyasaldır' önermesini benimsemiş kadınlarız. Bir gazetecinin özel hayatında olup-bitenler yazmak istediği genel sosyal, kültürel, siyasal konulara ışık tutabiliyorsa ne güzel. En güzel örnek size en yakın olan değil midir? Ayrıca başka gazeteciler arasında da bu tarzı kullananlar vardır, Serdar Turgut örneğin (Rana Hanım'ı hepimiz tanımıştık) ya da Perihan Mağden'in de sosyal-ok'lukları (kızının bale dersi, vb.) İlgi çekmek konusuna gelince. Bir gazeteci neden yazar? Herhalde okunmak için. Yani ilgi çekmek için. Özetle bu bir 'yozlaşma' değildir. Hem neye göre yozlaşma kurallarını erkeklerin belirlediği kendinden menkul ve içi boş bir 'nesnellik' ya da 'ciddi dil' adına mı? Öyleyse... 'yaşasın yozlaşma'!"