Aydın Doğan memleketinde altın ve gümüş madeni arıyor

Adını kentteki gümüş ocaklarından alan, Osmanlı döneminde bölgede çıkan altın ve gümüş yataklarından dolayı sikke basma yetkisi de verilen Gümüşhane, 1894 yılında hükümetin madencilerin imtiyazlarını feshetmesiyle ocakların kapanması sonrası eski ihtişamlı günlerini geride bırakmış. Yoksulluk ve göçle tanışan kentin sakinleri, ekmeğini kazanmak için ülkenin ve dünyanın her yerinde yollara düşmüş. Gümüşhane eski milletvekillerinden M. Oltan Sungurlu'nun, "Biz Gümüşhaneliler Gümüşhane'de doğar, gurbette ölürüz" sözü, bu gerçeği özlü şekilde ifade etmektedir. Dağların arasına sıkışan, sanayisi, ticareti olmayan, tarımsal ürünleri de para etmeyen Gümüşhane'nin gelecek ümidi, yine madencilikte yatıyor. Deyim yerindeyse, dağları delik deşik edilip altın ve gümüş aranıyor. Gümüşhane'de maden arama ruhsatı olan şirketlerden biri de Gümüştaş. Necati Kurmel ve Aydın Doğan ortaklığındaki şirket, eski Gümüşhane olarak adlandırılan Süleymaniye Mahallesi'nin doğusunda başta gümüş olmak üzere kıymetli maden arıyor.

SİYANÜR KULLANILMAYACAK
Gümüştaş'ın Müdürü Hakkı Çubukçu, sondaj çalışmalarının devam ettiğini belirterek, "Yıl sonunda rezerv tesbiti yapılacak. Tahminimiz olumlu. Şu anda tonaj vermek yanlış olur" dedi. Şirkette çalışan jeoloji mühendisi İbrahim Gülibrahimoğlu ise, işletmeye açılacak kadar kurşun, bakır ve çinko rezervi belirlediklerini ifade ederek, şunları kaydetti: "Bunların yan ürünleri olarak gümüş ve altın da var. Tonda 1 gramdan 10 grama kadar altın, 10 gramdan 1 kiloya kadar gümüş çıkabiliyor." Siyanürle işletilecek bir yatakları bulunmadığını vurgulayan Gülibrahimoğlu, "Siyanürle işimiz olmaz. Altın miktarı düşük, tonda 1- 10 gram. En son atıktan altın üreteceğiz. Çok masraflı olursa ekonomik olmayacağı için belki de altın almayacağız" dedi.