Kaderin değiştiği an... "Ankara'dan ayrılma!"

Kitabın adı "Köksal Toptan." Yazarı "Hasan Yılmaz." "Portre Biyagrofi Yayınları... Ekim 2002."
Kitabın 117'nci sayfasından bir bölümü sunacağız.
Toptan anlatıyor.

Zor zamanların aranan dostları vardır... Onlar belki kendilerini her zaman belli etmezler... Ama bilirsiniz ki, başın darda oldu mu, onun ilgisi ve sevgisi seni bulur.
Benim ve pek çokları için Yavuz Donat bunlardan biridir.
Bize selam verilmeye korkulan günlerdeydik.
Bir gün Yavuz Donat'a uğradım.
Sohbet ederken söz Demirel'e geldi.
"Acaba şimdi ne yapıyor" dedim. Yavuz "Açıp soralım arkadaş" dedi.
Şaka yapıyor sandım.
Demirel Hamzakoy'a yeni gitmişti.
Henüz Demirel'in sesini duyan olmamıştı. Yavuz elinde telefon bir yerleri arıyor, birilerine dert anlatmaya çalışıyordu.
Sonra "Beyefendi nasılsınız, Köksal Toptan'la sohbet ediyoruz" dedi, telefonu bana verdi.
- Köksal gözlerinden öperim, ne yapıyorsun, hanım çocuklar nasıl?
- İyiyiz efendim sizi merak ediyoruz, hanımefendi nasıl?
- O da iyi... Arkadaşlar nasıl... Ne yapıyorsun?
- İzin verirseniz Zonguldak'a dönmek istiyorum... Böyle bir düşüncemiz var.
- Yok... Ben gelinceye kadar Ankara'dan ayrılma.

Eğer o gün, o konuşma olmasaydı "Toptan, Zonguldak'a avukatlığa dönecekti."
"Siyasetten kopacaktı."
Demirel'in "Ankara'dan ayrılma" sözü, kaderin değiştiği andı. Ankara'da kaldı.
Demirel'i bekledi.
Ve sonra "maratona devam..."