Semiramis öldü!..

O Kolej demekti, 60'lı yıllarda.. Ben hiçbir okulda, bir hocanın böyle sevildiğine, böyle efsane olduğuna şahit olmadım.
O yıllarda Ankara'da ömrüm Kolej yollarında geçti. Yığınla Kolejli arkadaşım oldu. Hepsi, onun öğrencisi olmayanlar bile "Semiramis" der başka şey demezdi.. Sözlük olarak da.. Adının arkasına "Hoca, Hanım" gibi bir sıfat eklenmezdi. Arkadaşlarından, içlerinden birinden söz eder gibi anarlardı adını..
"Semiramis!.."
Okulun gözde öğrencilerinden Berk (Vural) mahalle arkadaşımdı. Semiramis'in düzenlediği sınıflar arası münazara yarışmasında takım kaptanı.. Ben de koçluk yapardım takıma.. Birlikte hazırlanırdık. Bu sayede tanıdım Semiramis'i. Tanıştık.. O kısacık an bile yetti, neden bu kadar sevildiğini hissetmeme..
Berk de sonunda Semiramis'in kız kardeşiyle evlendi.. Hasta olduğunu duymuştum. "Çok acı çekiyor" demişlerdi.
Hürriyet'te ilanı gördüm.. Ankara'ya Kocatepe'ye yetişemedim. Kalbime gömdüm..
Başınız sağolsun Ankara Kolejliler!..