I-phone ve Özal

Terör, Irak'taki gelişmeler, önce genel seçim, ardından cumhurbaşkanlığı seçimi, küresel ısınma sonucu artan sıcaklar...
Bunlar son bir aydır elbette futbol ve magazinle birlikte gündemimizi oluşturan konular.
Ancak dünya sadece bunların etrafında dönmüyor.
Herkes zaman zaman kafasını kaldırıp başka konulara bakma ihtiyacı hissediyor. Mesela Iphone.
New York Times'ın dün en çok maillenen haberi Iphone ile ilgiliydi.
Piyasaya çıkması olay olan, aylardır tartışılan, insanların almak için iki gün önceden kuyruğa girdiği telefon, bilgisayar, müzik cihazı karışımı alet. I-phone önemli, çünkü önümüzdeki dönem nasıl bir dünyada yaşayacağımızın son örneklerinden biri.
Amerika'da satış fiyatı 500 ile 600 dolar. Modeline göre telefon 825 veya 1825 şarkı depolayabiliyor.
Gazetenin teknoloji yazarı David Pogue'ye göre telefon çok ince, bu özelliği onu Blackberry'ye karşı avantajlı kılıyor.
I-phone'un üzerinde telefon, video i-pod, e-mail, internet, 2 megapixel kamera, palm tipi organizer var.
Yazar e-mail ve internetin servisinin müthiş olduğunu anlatıyor.
Telefonun zayıf yönleri ise, 300-400 şarjdan sonra pilini yenileme zorunluluğu, hafıza kartı olmaması, chat programı olmayışı ve sadece Apple uyumlu olması olarak sıralanıyor.
20 yıl öncesine kadar şehirler arası telefon etmek için en az 24 saat, eve telefon bağlatmak için yıllarca bekleyen bizler de en geç yıl sonuna doğru bu telefonu kullanıyor olabileceğiz.
Cep telefonu dediğimiz bu cihaz yaşamımızı kökten değiştirir hale geliyor çünkü ister bilgisayar olarak kullanıyorsunuz, ister internete giriyorsunuz, ister müzik dinliyorsunuz.
Bulunduğunuz yer ofisiniz haline geliyor.
Her şeye karşı çıkan kimi ulusalcıların kafasıyla gitseydik hala eve telefon bağlatmak için sıra bekliyor olacaktık.
Bu teknolojiye ayak uyduramayan uluslar ordularının veya ekonomilerinin gücü ne olursa olsun küresel yarışta geri kalacak.
O nedenle rahmetli Özal'ı bir kere daha saygıyla anmak gerekir herhalde. Yaşasaydı eminim ki, ilk I-phone'un sahibi o olurdu.