Yüzlerce miting gördüm, böyle bir topluluk görmedim

Sabah saat 08.00'den başlama saatine kadar, mitinge nerelerden kim geliyor? Hangi yollardan nasıl geçiyor? Önlemler, güzergâhlar ve ahalinin haleti ruhiyesi nediri anlama turları yaptım. Darülaceze, Piyale Paşa, Çağlayan Vatan, Kağıthane, Dr. Cemil Bengü, İzzet Paşa, Abide-i Hürriyet, 28 Nisan, Halide Edip Adıvar ve Fevzi Çakmak caddeleri, Feriköy Kasap, Akar, Eğitim, Ayazma, Gürun, Fırın Arkası, Fırın Aralığı, Çınar, Çağlayan Top Sahası Yanı, Egemen, Yurt, Kanarya, Zafer, Yavuz, Avcılar, Yeniyol ve İdil sokakları civarında tarassutta bulundum. Gördüklerimden bir kısmını aşağıya naklettim. Şunca yılın gazetecisiyim, Yüzlerce seçim gezisi, miting, gösteri, cenaze töreni, açılış, kutlayış gördüm böylesi bir kalabalığa ilk rastladım.

YÜREKTEN GELEN
Kadınlar ve gençler bizde emsali görülmemiş bu dev mitinge katılanların çoğunluğunu oluşturuyordu. Kalabalıklar arasında rastladığım siyasilere, sanatçılara, toplum mühendisi sayabileceğimiz dostlara sordum bu durumu. Değerlendirmeleri hemen hemen aynı: "Türkiye'de yeni bir miting kültürü oluşuyor. Yüz binlerle insan herhangi partinin, ideolojinin, dar grupçu anlayışın peşinde yürümek, belirlenen sloganları atmak yerine içten, yürekten gelen duygularını haykırıyorlar. Polise taş atan, birbiriyle çatışan, zıtlaşanlar yok. Polis jopu yok, biber gazı yok, huzursuzluk yok. Bütün bunlar sayısal çoğunlukların, muhtıraların gücünden daha büyük güçtür. 'Erk'in bizatihi kendisi budur." Piyale Paşa Bulvarı'nın oradaydım ki önümde körüklü bir belediye otobüsü durdu. Açılan kapılardan adeta zembereğinden boşanmış gibi inen kalabalıktan orta yaşlı bir adam gelip tam kameramın önünde durdu ve haykırdı; " Ulasa Sesleniş yapanlara göster bunları. Bu da 'Ulustan Sesleniş'tir tamam mı?.."

İNSAN ÇAĞLAYAN'I
İnsanların 'Çağlayan' olup taştığı caddelerde kolektif duygu neydi dersek, yanıtı; 'yüz binlerce gülen yüz, coşkulu yürek, inançlı ve kararlı yurttaş topluluğunun ortak erdemi, arzusu' diye verebiliriz. Miting alanına yürüyenlerin çoğunun ellerinde zaten Türk bayrağı vardı. Bazıları ise adım başı satış yapan seyyarlardan bayrak alıyorlardı. Bu satıcılardan birine yanaşıp sordum:

* Kaça veriyorsun bayrağı? - 5 milyon abi.

* Kaç tane sattın sabahtan beri? - 150 tane vardı bitti. Bu elimde gördüğün sonuncusu.

* Peki ne yapacaksın, bitti mi iş? - Karaborsa alayım da üstüne kâr koyar satarım diye birkaç kişiye teklif yaptım. Kızdılar, "bayrak satmayız" dediler.

* Manidar konuşmuşlar ha? - Önce gücüme gitti. 'Ben bayrağımızı mı' sattım dedim içimden. Sonra da, 'yahu ben olmasam kaç tane çocuk büyük eli boş gideceklerdi meydana, sayemde bayrak sallıyorlar bak' dedim, rahatladım.