Bugün büyük olması beklenen bir miting var.
Mitingin amacı Tayyip Erdoğan'ın Cumhurbaşkanı olması olasılığına karşı tepkileri göstermek.
Tayyip Erdoğan'ın Cumhurbaşkanı olmasını ben de istemiyorum ama farklı nedenlerden.
İstemeyenlerin görüşlerine de saygı duyuyorum.
Ancak "abartılı" sözlere de bir anlam veremiyorum.
Türkiye Cumhuriyeti, diyelim ki, göründüğü gibi olmasın, diyelim ki, Anayasa'ya sözde bağlı olsun, bu ülkeye bir şey olur mu?
Bence olmaz. Bu ülkeye şeriat meriat gelmez. Bu ülkenin rejimi değişmez.
Değiştirtmeyiz.
Ama herkeste belirli bir panik var.
Bazı yerlerde çevremize baktığımız zaman "eyvah" diyeceğimiz görüntülerle karşılaştığımız doğrudur.
İstanbul'da Boğaz'da, Etiler'de, Ataköy'de dolaşırken "Bu ülkenin rejimi sağlam. Hiçbir şey olmaz" dedirten manzaralar var.
Ama kalkıp Çarşamba'ya, Bağcılar'ın bazı bölgelerine giderseniz, "Rejim elden gitmiş, farkında değiliz" demek işten değil.
Yine de emin olun ki, bu görüntüler, rejimle ilgili bir tehlikenin, Cumhuriyet'e, Atatürk ilkelerine karşı bir başkaldırının eseri değil.
Belki aralarında onlar da var ama asıl sorun olan Türkiye'deki "köylüleşmedir."
Bugün özellikle büyük kentlerde "infiale" neden olan görüntülerin kaynağı budur.
Köyünde başı örtülüyken "Fatma Bacı" diye gördüğümüz yaşlı kadın, başındaki yaşmakla "Ayşe kız" dediğimiz genç kız aynı giysi ve aynı yaşam tarzıyla kente gelince "şeriat ordusunun kadın askerleri" gibi algılanıyor.
Köyünde sakalıyla gördüğümüz zaman "Hacı Amca" diye sempati duyduğumuz adam, şehirde "Ticani" diye görülüyor.
Hele hele, köyden kente gelen bu vatandaşlarımız, 1015 yılda ekonomik olarak sınıf atladığı halde kentlileşemeyen bu yurttaşlarımız varoşlardan, kentin içine doğru geldikçe panik büyüyor.
Bu bir sorun mudur?
Sorundur.
Giderek büyüyen bu sorunu "zorla" çözemezsiniz.
Bu sorunun çözümü eğitimdir, zenginleşmedir, kültürdür.
Atatürk "Köylü milletin efendisidir" derken, eminim ki, kentte köylülüğün sürdürülmesini kastetmemiştir.
Sizce kastetmiş midir!