Ev kadınları otobüs kaldırıyor, Bakırköy'den, günübirlik... Merter'deki konfeksiyon işçileri, minibüsle gidiyor... Beşiktaş çarşıda otomobillerle konvoy hazırlamışlar, bu gece yola çıkıyorlar, kornalarla... Aynı anda İzmir Karşıyaka esnafı, marşa basıyor... Kadıköy'de mobilyacı, dükkanına bayrak asmış, bir de afiş, "14 Nisan'da Ankara'ya..."
Samsun'dan bir eczacı mesaj göndermiş, "eşim ve kızımla gidiyorum" diyor. Antalya'dan bir avukat, "oğlumla oradayım..."
Yıldız Teknik, Ege, Kocatepe, Onsekiz Mart, Kocaeli, İnönü, Karaelmas üniversitelerinin öğrencileri, bu yazının kaleme alındığı saatlerde isim topluyordu, kaç otobüs lazım olduğunu belirlemek üzere... Galatasaray Lisesi'nden 16 yaşında bir öğrenci, mutlaka yazmamı rica etmiş, "babam vefat etti, annem gelemiyor, arkadaşımın babasıyla gidiyoruz."

Yıllardır bu mesleği yapıyorum.
Kentlerden Başkent'e...
Böyle bir "akın" görmedim.

Yabancı basın, "dünyada bu haftanın en önemli olayı" olarak gösteriyor.
Türk basını?
Göstermemeye devam ediyor.

Reuters ajansı, tüm dünya gazetelerine bir fotoğraf servis yaptı... Anıtkabir'de genç bir anne, kucağında 2-3 yaşlarında bir bebe... Fenerbahçe forması var bebenin üstünde... Sırtında "Mustafa Kemal" yazıyor. Fotoğrafın başlığı şu: "Türkler Ata'larına koşuyor."

Paul de Bendern isimli gazeteci... Analiz yapmış, "bağımsız Türkiye'yi kuran, Türkiye'yi Avrupa tarzı demokrasiye dönüştürme amacıyla radikal sosyal reformlar yapan Atatürk'ün, Türklerin kalbindeki yeri, benzersiz... Mustafa Kemal, Türkiye'yi birarada tutan yapıştırıcı."

Ali Kemaller yazmıyor.
Paul de Bendern yazıyor.

Haber yok...
Duyuru yok...
Millet, kendi kendine organize oluyor.
Sel olacak yarın, sel...

Ve, Türk basını maalesef bu utançla yaşayacak, yarından sonra.