|
 |
 |
 |
  |
|
Tiyatronun kedisi Lorca
Lorca'nın kurtarıcısı Mihriban Adıgül, bu küçük afacana evini de açtı. Şimdi son derece sağlıklı olan kedi, aynı zamanda mutlu bir hayat sürüyor.
Oyunu bozdu ama hayata döndü
Tiyatronun havalandırma boşluğuna sıkışan Lorca, oyunda feryat edince duyarlı bir izleyici tarafından kurtarıldı. Oyuncuların iki gün kedinin çığlıklarına aldırış etmedikleri söyleniyor.
Son derece sevimli, hareketli, kıpır kıpır bir kedi Lorca. Durduğu yerde duramıyor. Şakalaşmayı çok seviyor. Hatta bazen biraz abartıp küçük tırmıklarının ve ısırıklarının dozunu kaçırabiliyor. Bu ele avuca sığmayan, henüz üç aylık küçük afacanın aslında hüzünlü bir öyküsü var. Bugün hayatta olması bile bir şans aslında. Lorca'nın şaşırtıcı öyküsü geçen haziran ayında Harbiye Muhsin Ertuğrul sahnesi civarında yaşanıyor. Onun başına gelen talihsizlik ise doğduktan birkaç gün sonra tiyatro salonunun havalandırma boşluğuna düşmesiyle başlıyor. Zavallı hayvan sıkışıp kaldığı bu daracık yerde, aç ve susuz bir şekilde yaklaşık iki gün yaşam savaşı veriyor. Ta ki izleyiciler arasındaki Mihriban Adıgül onu kurtarana kadar... Takı tasarımcısı Mihriban Adıgül, izlemeye gittiği bir oyun sırasında yaşadıklarının şokunu hâlâ atlatabilmiş değil ve olay gecesini şöyle anlatıyor: "1 Haziran akşamı Muhsin Ertuğrul Sahnesi'nde Federico Garcia Lorca'nın 'Beş Yıl Geçince' adlı oyununu Mahir Günşiray sahneliyordu. Yakından takip ettiğim tiyatro festivalinde keyifli bir akşam geçirme ümidiyle koltuğuma kuruldum. Oyun başladı. O da ne? Bitip tükenmek bilmeyen bir yavru kedi feryadı, tüm salonda yankılanıyor." Küçük kediciğin salonun sol duvarının içinden havalandırma boşluğundan yükselerek tüm salonu kaplayan feryatlarına rağmen oyunun normal akışında sürdüğünü söylüyor Adıgül: "Oyuncuların replikleri çığlık çığlığa yardım isteyen kediciğin gölgesinde ve konsantrasyondan çok uzak bir atmosferde sürüp gidiyordu. Belki yaralı. Belli ki bir yerlere sıkışmış ve çıkamıyor. Tam ortada oturduğum için yerimden kalkamıyor, yardıma koşamamamın çaresizliği ile nefesim boğazımda düğümleniyordu. Oyun dayanılmaz bir işkenceye dönüştü." ŞOK EDİCİ YANIT İlk yarının bitmesiyle perde kapanıp ışıklar yanar yanmaz hemen sesin geldiği duvarın yanına koştuğunu söyleyen Adıgül, o sırada yanına Mahir Günşiray'ın geldiğini anlatıyor: "Kendisine bu yavru kediyi hemen çıkarmamız gerektiğini söylediğimde; bu durumun onların suçu olmadığını, bu kedinin iki günlük provaları boyunca avaz avaz çığlık attığını, havalandırmayla tiyatro duvarının metal  konstrüksiyonun arasına sıkıştığını, bu konuda bir şey yapılamayacağını, geçen yıl da aynı durumda kalan bir kedinin burada kalarak sıkışıp öldüğünü ve oyunlarını salona yayılan leş kokusuyla oynadıklarını söyledi. Eğer çok istiyorsak imza kampanyası ve alkış protestosuyla yetkililerden kediyi çıkarmak için izin istenebileceğini söyledi." Bu yanıtı duyunca şok geçirdiğini söyleyen Mihriban Adıgül, "Kan o an beynime sıçradı," diyor ve sözlerine şöyle devam ediyor: "Dilekçe verilecek ve günler sonra o hayvancağızın belli ki leşi çıkarılacak. Ne duyarlılık!" Tiyatronun teknik amirinden de bir yanıt alamayan Adıgül, birkaç duyarlı izleyiciyle birlikte itfaiyeyi aradıklarını söylüyor. Beş dakika içinde salona gelen itfaiyecilerle birlikte kurtarma çalışmalarına hemen başlamışlar: "Tiyatronun çelik konstrüksiyonuna önce asansörle çıkarak sonra da tırmanarak kedinin yerini tespit etmeyi başardık. Bir insan elinden daha küçüktü ve gözleri yeni açılmıştı ancak canlı bakıyordu. Çok kötü bir yere sıkışmıştı. İtfaiye erleri kediyi bir levye ile çıkartmaya karar verdiler. Ben de metal konstrüksiyonu açmaya çalışırken yaralanarak kanayan ellerimi yıkamak için lavaboya yöneldim." Salondan geçerken bir kez daha şok olmasına neden olan bir olay yaşamış Adıgül. Salonu dolduran izleyicilerin kendisine büyük bir tepki gösterdiğini söylüyor: "Televizyon dizilerinden ve tiyatro sahnelerinden aşina olduğumuz simalar, beni protesto ediyor, hakaretler yağdırıyordu. İnanamadım. Bir canlının kurtarılması için 20 dakika beklemek onlarda infial uyandırmıştı. Mahir Günşiray öfkesinden deliye dönmüştü. Kendilerine sanatın yaşamsal duyarlılıkları sembolize eden bir araç olduğunu, burada da bunun pratik bir örneğinin yaşandığını ve bu konuda sınıfta kaldıklarını söyledim." Protestoların sürdüğünü ve kendisinin salondan kovulduğunu ifade eden Adıgül, kedi çıkarılmadan bunu yapmayacağını söylemiş. Sonunda tüm engellemelere rağmen kedi kurtarılmış. Önce veterinere sonra da evine götürdüğü kediye Lorca adını vermiş Adıgül ve noktayı şu sözlerle koyuyor: "Bence Lorca, hepimize yaşama sanatını bu sefer farklı bir yolla anlattı."
NESLİHAN TUNÇ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
