 |  |
 |
|
Vasiyet ve akıl
Ölmek üzere olan yaşlı bir baba, yatağının başına üç oğlunu çağırarak, onlara vasiyetini açıklar:
"Oğullarım, ben ölünce, birbirinize düşmemeniz için, size sahibi olduğum 17 deveyi paylaştırmak istiyorum.
Develerin yarısını büyük oğluma, üçte birini ortancaya, dokuzda birini ise küçük oğluma bırakıyorum" der.
Babalarının ölümünden sonra, mirası babalarının arzusu uyarınca paylaşmak üzere kardeşler bir araya gelirler.
Fakat bir türlü işin içinden çıkamazlar. Develeri bir türlü babalarının istediği gibi pay edemezler.
Çünkü 17 sayısı ne 2'ye, ne 3'e, ne de 9'a tam olarak bölünebilmektedir.
"Bu işin üstesinden ancak köyün deneyimli, yaşlı bilgesi gelir" diye düşünür, ona danışırlar.
Bilge kişi: "Benim bir devem var, onu da alıp, yeniden hesap yapın" bakalım der.
Bu cömertliğe çok şaşıran oğullar, 18 deveyi pay etmeye girişirler.
Önce ikiye bölerler, büyük oğul 9 develik payını alır.
Sonra üçe bölerler, çıkan 6 deveyi de ortanca oğul alır.
Daha sonra dokuza böldüklerinde 2 deveyi de küçük oğul alır.
Ama, bütün develeri paylaştıktan sonra ortada fazladan bir deve kalır yine!
Oğullar bu duruma da bir çözüm getirmesi için yaşlı bilgeye yeniden başvururlar.
Bilge kişi güler ve: "İyi öyleyse" der. "Sorununuz çözümlendiğine göre, ben de devemi geri alayım."
NOT: Bir arkadaşımın gönderdiği hikayeyi sizlerle paylaşmak istedim.
|
