Özürle büyümek Yumurtanın sarısı Baba beni okula gönder NE ZAMAN ADAM OLURUZ?

Özürle büyümek

Cuma sabahı Abdullah Gül'ü aradım. Hamas liderinin ziyareti ve ardından basına yönelik sarfettiği sözlerle ilgili olarak konuşmak istiyordum.
Akşam üzerine randevu verdi.
Gittik. Kapıda karşıladı.
Gazetecilerin yabancı servisler ve büyükelçilikler tarafından yönlendirildiği konusundaki ithamını sordum.
Büyük bir içtenlikle üzüntüsünü belli etti.
"Yanlış oldu. Servis lafı çok yanlış oldu" dedi.
Aslında "Bizim gazetecilerimiz bizim lafımızdan çok yabancı diplomatların sözlerine itibar ediyorlar. Buna üzülüyoruz" demek niyetindeydi.
Ama öfkeyle ağzından "Amacını aşan" sözler çıkmıştı.
"Yanlış olduğunu kabul ettiğinizi yazabilir miyiz?" diye sordum.
"Yarın zaten bir basın toplantısı ile özür dileyeceğim" dedi ve "İstiyorsanız yazın" diye ekledi.
Biz de yazdık. Diğer gazetelerin "Gül susuyor" diye yazdığı gün, Gül Sabah'ın manşetinde konuşmuştu.
Ve işte benim 1990'ların ortasından, Refah Partisi'nin ve Türkiye'nin en bunalımlı günlerinden beri tanıdığım Abdullah Gül buydu.
Hiçbir kompleksi olmayan, yanlış yaptığını büyük bir rahatlıkla kabullenen, yanlışından üzüntü duyan ve özür dilemeyi bilen Abdullah Gül.
Türkiye'de siyaset yapanların Abdullah Gül'ün tarzından öğreneceği çok şey var.