Beleştepe

Modern yaşam gitgide minik yüreğimde sakladığım duygusal halimi zımparalayıp tepkisizleştirdi.
Bana ne? Ne fark eder? Kimin umurunda? Hal böyle olunca, yani kısmi bir öküzleşme, ruhu ele geçirince sizi siz yapan değerlerinizin talan edilmesine bile seyirci kalabiliyorsunuz.
Çok ciddi bir gelişme sonucunda belki ayılmak mümkün bu sefaletten. Veya her şeyden vazgeçip tarım toplumu kıvamında takılmak çare olabilir.
İkincisi sıkar ve / veya yemez kapsamında. Destekleme alım fiyatlarından haberdar değilim. Bir ton buğdayın kaç litre mazota tekabül ettiğini de bilmem.
İlki, yani ciddi ve dramatik bir gelişmenin oluşmasını beklemek hem daha ucuz hem daha az zahmetli hem de en iyi yaptığım şey...
Şükürler olsun ki bu gelişme için çok beklemek zorunda kalmadım. Uzun zamandır önünden geçmiyordum. Ya da geçiyordum da ıskalıyordum.
İnönü Stadı...
İnönü Stadı, Beleştepe...
Beleştepe artık yoooook!
Koca İstanbul'u köye çevirdiler, sen Beleştepe'nin kapatılmasına mı kıllanıyorsun diye girişebilirsiniz. Zayıf anımdır, bardağın taşmasına neden olan damladır deyip geçin. Ama gerçekten bir tarih yok oldu.
Dargelirli'nin, yoldan geçenin, maça giremeyenin, öğrencinin barınağıydı, yeni açıkla, kapalının birleştiği köşenin ardındaki tepecik.
Öğrenciyken harçlıktan artıramayıp dadanmışlığım çoktur. Bazen de paramız olduğu halde maça giremeyip tünerdik o tepeye. Derbilerde kapalının ikiye bölündüğü yıllardı. Tüm maçların İnönü'de oynandığı yıllardı.
Her yerde kavga çıkar, Beleştepe'de farklı renklere gönül vermiş sporseverler dostluk ve barış duyguları içinde kadrajın müsaade ettiği oranda zorlu mücadeleleri izlerdi. Beleştepe'de kavga çıkmazdı. Çünkü oradaki herkes mazlumdu.
Hafızam beni yanıltmıyorsa ilk stat konseri '92 yılında İnönü'de tertiplenmişti. Bryan Adams ve saz arkadaşları coşkulu kalabalığa unutulmaz anlar yaşatırken klişelere bayılıyorum bu aradaBeleştepe'deki katılımcıları da şarkıya eşlik etmeleri konusunda teşvik etmişlerdi. Bu olay Beleştepe müdavimlerinin ilk kez tanınmış olması açısından tarihi önemdedir...
Zamanla birlikte ihtiyaç kalıplarımız da değişti. Artık maça girememek diye bir durum yok. Giremezsen kahvede izlersin. Arkadaşına yıkılırsın falan. Sonra trafiği engellediği, sürekli olay çıktığı söyleniyor. Haklıdırlar ama en azından oraya demir parmaklıklar yerine bir meçhul beleşçi anıtı dikilemez miydi?
Canım acıyor, duygularım yeniden sel oldu akıyor. Artık bana ne değil. Artık umurumda ve artık fark ediyor.