  |
|
Ben bir özürlüyüm...
Ben yaklaşık 25 yıldır özürlü bir insanım... "Özürlü" sözcüğünü eksantrik olsun diye söylemiyorum...
Gerçekten özürlüyüm...
Çünkü ben, sabah kalktığımda, insanlarla konuşmaya başladığımda, yemek yediğimde, sevişmemin bitiminde, hep iki dudağımı açarak içime duman biçiminde bir zehir çekiyorum...
İçime çektiğim şey bildiğiniz duman...
Kışın soğuk havalarda apartmanların bacalarından çıkan kara dumanları gördüğünde, "aman hava pisleniyor" diye kaçan ben, her gün, her saat zehir gibi dumanı içime çekiyorum...
EGZOZ DUMANI
Öndeki arabanın egzozundan çıkan dumandan, köşe bucak kaçıyorum... Üstelik şoförüne bir de okkalı küfür savuruyorum hâlâ kurşunsuza niye geçmedi diye...
Ama egzozdaki duman yüzünden okkalı küfürü eden ben, hemen sonra, kendi dumanımı ağzımdan içime alıyorum...
Zehir ciğerlerime girdikçe, rahatlıyorum... Rahatladıktan sonra çıkartıyorum...
O arada katran ciğerlerimde kalıyor... Egzozdan ve baca dumanından kaçan ben, içimdeki kahverengi katrana yeni katranlar eklemekte ve her saat yeni dumanlar çekmekte hiçbir beis görmüyorum...
Çünkü ben bir özürlüyüm... Çünkü ben kompleksliyim... Bir insanla normal konuşamıyorum... Konuşabilmem için, zehirli duman çekmem lazım...
Bir futbol maçını, keyifle izleyemiyorum... İzleyebilmem için yine zehirli dumandan çekmem lazım...
Bir insanın, birşeyi yapabilmesi için, kendisinin dışında ek birşeye gereksinim duyması özürlü olduğuna delalet eder...
ÖZÜRLÜ, KOMPLEKSLİ
Benim gibi zehirli dumanı çeken bütün insanlar bilmeli ki, hepiniz birer özürlüsünüz...
Hatta kompleksli bile olabilirsiniz...
Çünkü siz ve biz, kabul edin ki o zehirli dumanı çekmeden, normal işlevlerimizi yapamıyoruz...
Ben, konuşurken, gezerken, yemek yerken, eğlenirken, kızlarla flört ederken, sevişme sonrasında sohbet ederken, içine duman biçiminde zehir çeken, onu çekemezse normal işlevlerini yerine getiremeyecek olan özürlü adamlardan olmak istemiyorum artık...
Ben artık, hayatı istiyorum... Onu yaşamak istiyorum... Özürlü değil... Normal olarak... Hayatı hissetmek, hayatı içime çekmek istiyorum... Zehirli dumanı değil...
Artık özürlü olmaktan kurtulabilir miyim bilmiyorum...
Ama deneyeceğim ve her anını sizinle paylaşacağım...
Şu an saat 16.30... Bir önceki gün olsaydı, şu anda o zehirli dumanlardan yapılma, tütün sarılı kağıt parçalarından 15 tanesini içime çekip bitirmiştim...
Yazı masamın bir köşesinde tabakanın içinde pis pis öylece duruyorlar...
Arabadan çıkan egzoz gibi geliyorlar şu anda bana...
Onun için hiç dokunmuyorum bugünlük onlara...
HAYATI İÇMEK...
Sabah sabah, biraz üşütmüş olduğumdan, ama çokçası beynimi zehirli egzoza karşı şartladığımdan ve en önemlisi özürlü olduğumu kabul ettiğimden zehirli dumana yaklaşmıyorum...
Sabah güzel güzel sporumu yaptım... Sağlıklı bir yemek yedim...
Yazımı bile erken bitirdim... Artık hayatı içime çekmeye gidiyorum... Zehirli dumanı çekmeden...
25 yıldır günde 1.5 paket içen bir insan, vazgeçebilir mi zehirli dumandan...
Bilemiyorum... En azından deneyeceğim... Denediklerimi sizlere anlatacağım...
Kalın sağlıcakla...
Buluşmak üzere salıya...
|
