  |
|
Babam...
 Yaş 8-10:
Benim babam en büyük!.. Yaş 10-12
Benim babam galiba yanlış da yapabilir..
Yaş 16-18
Babam bir şeyden anlamıyor.. Yaş 20-24
Babamı gözümde fazla büyütmüşüm galiba..
Yaş 30..
Babam sanırım doğru söylemiş.. Yaş 40..
Ne akıllı babam varmış..
Yaş 45-50..
Meğer babam her şeyi bilirmiş?.. Ne yazık kıymetini bilemedim..
Ne kadar doğru değil mi?.. Çoğumuz çocukken her şeye kadir gördüğümüz babalarımızı ilk gençlik yıllarımızda, "pek bir şeyden anlamaz .." diye nitelendirdik.. Sonra yavaş yavaş babalarımızın da bize dediği, "onun söylediklerine geldik.."
Psikologlar, yukarıdaki sınıflamanın insanlar için genel doğruları içerdiğini söylüyorlar.. Ama ben size, siz ve babalarınız için onların söylemedikleri bir sırrı söyleyeyim..
Babanızın gözünüzde her yaşta değişmesinin nedeni, sizin yaşamdaki umut ve beklentilerinizin değişmesi..
Siz aslında babanızı ayna yapıp kendinizi anlatıyorsunuz..
Yaşınız 8-10 arasındayken.. Korunmaya muhtaçsınız.. Güçlü babanız sizi her türlü kötülükten korumaya muktedirdir.. Ve babanız sizin gözünüzde en büyüktür..
Yaşınız 10-12 iken..
Ergenlik çağına geçiyorsunuz.. Yani yavaş yavaş bitiniz kanlanıyor..
Sesi çatallaşmış, ya da yeni adet görmeye başlamış arkadaşlarınızla, artık hayatta "başka şeylerin" de olduğunu anlıyorsunuz.. O "Başka şeylerde" babaya yer yok..
Hâlâ korunmaya muhtaçsınız, ama o başka şeyleri babanın anlamasına imkan yok, onu başkalarıyla paylaşacaksınız.. Onun için "artık babanız da galiba yanlış yapabilir" oluyor..
Yaş 16-18..
Bitiniz iyice kanlanmış.. Artık genç bir delikanlı, ya da aynanın karşısından ayrılmayan genç bir kızsınız.. Saçlarınızı rüzgarla beraber savuruyorsunuz.. Karşı cins tarafından beğenilmek ve beğenmek istiyorsunuz.. Hatta başka şeyler de istiyorsunuz..
Yaşamınızın bu bölümündeki istekleriniz için babanıza hiç ihtiyacınız yok.. Tersine, sizin bu isteklerinizi hiç ama hiç anlamıyor.. "Yani babanız bir şeyden anlamıyor.."
Yaş 20-24..
Artık tam anlamıyla bir gençsiniz.. Sevgiliniz var.. Etrafınızda bir sürü yakışıklı delikanlı ve güzel kız var.. Beraber takılıyorsunuz.. Free takılıyorsunuz.. Yıkılıyorsunuz..
"Babanızı da gözünüzde fazla büyütmüşsünüz galiba.."
Yaş 30.. İlk gençlik yılları geçti.. Büyük olasılıkla evlendiniz.. Hafif hafif çoluğa çocuğa karışıyorsunuz.. Çocukluğunuzdaki babanızla aynı duyguları ve hayatı yaşamaya başladınız.. Onun için şunu demeye başladınız bile:
"Babam sanırım doğru söylemiş.."
Yaş 40.. Çoluk çocuk oldu, büyüyorlar.. Evde eşinizle arada bir tartışıyorsunuz.. Her halukarda sizi pek fazla anladığı söylenemez.. Ama ne yapacaksınız aile işte.. Öyle de böyle de katlanacaksınız.. Boşanmak kolay mı?.. İşinizi de öyle böyle kurdunuz... Bir düzeniniz var, gidiyor..
Nihayet çocukluğunuzdaki babanıza benzemeye başladınız.. Artık söyleyebilirsiniz..
"Ne akıllı babam varmış..
Yaş 45-50.. "Meğer babam her şeyi bilirmiş.. Yazık kıymetini bilemedim!.."
Bu durumu bilemiyorum.. Daha yaşamadım.. Kusura bakmayın.. Yaşadığımda söylerim..
|
