Üç adam...

Birinci adam...
Teo, ilk albümünü yaptığında kendisini kabul ettirmesi pek mümkün olmamıştı. Ama bugün dördüncü solo albümü "Gönülçelen" ile müzik marketlerde. (Unutmadan... Geçtiğimiz yıl yaptığı remix albümünü solo kariyerinde ayrı yerde tutuyorum.)

Pop rock arenasında kent kültürünü yansıtan müziği ile solo kariyerde kulvarın tek tabancası olduğunu bir kez daha kanıtlıyor. Her ne kadar Teoman'ın deyimi ile albüm Ruhi'nin yaşamından kesitler sunsa da bence albüm kahramanı Ruhi ("İstasyon İnsanları" isimli şarkıda karşımıza daha bir somut biçimde çıkıyor) Teoman'ın ta kendisi... Dinlediğimde "İstasyon İnsanları" ve "Zamparanın Ölümü" favori şarkılarım olarak öne çıktılar. "Zamparanın Ölümü"nde keşfedilen Pamela Spince hem kuru hem ıslak vokal performansı ile Teo kadar iç gıcıklıyor.

Albümde iki cover şarkı var. "Barış Manço'nun "Anlıyorsun Değil mi" isimli şarkısı yeni düzenlemesi ile albümün en kuru şarkısı. Madem böyle bir klasik şarkıyı repertuarına alıyorsun o zaman her şeyi ile ona yeni bir yorum getirmelisin. Tıpkı albümün diğer cover şarkısı Özdemir Erdoğan'ın "Sevdim Seni Bir Kere" isimli unutulmaz hitinde yapıldığı gibi... Gerek düzenlemesi gerekse Teo'nun yorumu şarkıya yeni bir boyut kazandırmış. Sanatçı "Gönülçelen" albümü ile piyasanın koşullarını da göz ardı etmeden kendi doğrusunda kendi müziğini yapmaya devam ediyor. İşte Teoman öğretisinin özeti... "Vitrinde olmak için piyasa koşullarını bileceksin. Yoksa yaşayamazsın. İşte dördüncü albüm ve hâlâ yaşıyorum."

İkinci adam...
Albümün adı "Sade"... Bir solo albüm ve yorumcusu bir zamanlar Kargo'nun solisti olan Koray Candemir'den başkası değil.

İlk solo albümü ile sanatçı kendi müzikal kimliğinin verilerini ortaya koyuyor. Bir şarkı hariç albümdeki tüm şarkı sözleri ve bestelerde Koray Candemir'in imzası olması takdir edilir gibi görünse de bu durum albümün ilk handikabı... Bu handikap şarkı sözlerinde daha da belirgin. Koray'ın şarkı sözü yazarı olarak kendine ait özel bir anlatım diline sahip olması gerekir. Ve bir diğer handikap da vokalde... Belki yorumlarda daha yumuşak bir vokal söz konusu ama Koray henüz Kargo'nun solisti olduğu stüdyo ve sahne okumalarından kendini arındıramamış. Proje bu yüzden solist performansı olarak Kargo albümlerinin devamı gibi...

Bunda şüphesiz albüme prodüktör ve aranjör olarak imza atan Selim Öztürk'ün de etkisi var. Yine grubun eski bir üyesi olan Selim, düzenlemelerde albümün adına yakışır sade bir düzenleme anlayışı içinde olmuş. Başarılı da... Bazı şarkılarda nefesli ve yaylıların alaturka formda bir parmak bal misali kullanılışı gayet hoş. Ama tüm bunlara karşın Selim'in okumalarda Koray'ı Kargo kulağından uzaklaştırması gerekirdi.

Albümün ilk çıkışı "Nefesini Tut" olurken benim favori şarkım kesinlikle "İçini Dök", sonrasında "Aşk" ve "Eskisi Gibi Olmaz" geliyor. Açıkçası "Sade" dinledikçe seveceğiniz bir albüm. Teoman'ın solo kariyerde tek tabanca olduğu şu günlerde pop rock arenasının geniş kitlelerin fenomeni olacak yeni yüzlere ve sağlam seslere ihtiyacı mutlak gerçek. Koray'ın kendi müzikal kimliği ile bu ihtiyaca nasıl ve ne denli cevap verebileceğine zaten zaman içinde hepimiz tanıklık edeceğiz.

Üçüncü adam...
Şarkı sözlerinde derinlik, bestelerde özgünlük ve solist performansında kendine güven güzel işin nüvesini oluşturuyor. Nevzat Doğansoy'un yani namı değer Nev'in ilk solo albümü işte böylesine bir albüm. Prodüksiyon tam anlamı ile "işte bu benim müziğim" diyen bir adamın ifade özgürlüğünü yansıtıyor. Batının müzikal formları ile bu ülkenin toprağının duygusallığı son derece uyumlu bir sentez oluşturuyor.

Sanatçının batılı müzikal etkilenimleri, Aşık Veysel, Fikret Kızılok ve Erkan Oğur'un ozansı kimliği ile örtüşüyor ve bir albümün şarkılarında hayat buluyor. Şarkı sözleri gerçekçi ve içten. Vokal performansı ise bir rock solistinden beklenmeyecek ölçüde başarılı olan sürpriz alaturka gırtlağını karşımıza çıkarıyor. Muhayyer kürdi makamından izler taşıyan "Efkarlı" isimli çalışma Erkan Oğur izleri ile benim favori şarkım oldu.

Tüm bunlara karşın kalem gibi çocuk ya da jilet gibi delikanlı olmak bir baloda iyi hoş da rock söz konusu olduğunda biraz sivri kaçıyor. Açıkçası sanatçının görüntüsü ile albümdeki şarkıları söyleyen Nev uzlaşmıyor. İmage-maker'ı kimse bunu tekrar düşünmeli. Kullanılan gözlük, tasarımı ile Nev'i samimiyetten uzak ve mesafeli kılıyor. Adeta bir çizgi adam yapıyor. Kendi güncel yaşamının doğallığında Nevzat olarak yaşarken iş birden Nev olmaya dönüşünce tabiki böylesine sapmalar da olabiliyor. Kendi müziğini yapan ve buna inanan bir sanatçının zaten zorlamalara hiçbir zaman ihtiyacı olmaz. Nev'i şahsına münhasır olmak da zaten böyle bir şeydir.