Evde kalıp yemek için işlerimi iptal ediyordum

Selin Toktay hastalığını itiraf etti ve psiko-terapiyle, ilaç tedavisiyle normale döndü.
Ama hâlâ blumianın pençesinden kurtulamamaktan korkuyor

* Nasıl başladı?

Yedi yıllık bir geçmişi var. 14 yaşında mankenliğe başladım. Neden başladığını tam olarak hatırlamıyorum ama yabancı dergilerde zayıf mankenler ilgimi çekiyordu. Ne kadar güzeller diyordum. Yememeye başladım. Altı ay anoreksik oldum. Sonra yediklerimi çıkartmaya başladım. Geçtiğimiz ağustos ayına kadar böyle devam etti hayatım. Bazen daha az yapıyordum "o" işi (kusmayı kastediyor), ayda bir iki kere, bazen daha çok. Son zamanlarda her gün yapmaya başladım.

* Yeme krizi nasıl başladı?

"O" işi yapmaya başlayınca doyma duygusu diye bir şey kalmıyor. Yapacağınızı bildiğiniz için gırtlağa kadar yiyorsunuz. Akşam eve gelince iki tencere makarna, üç pizza yiyordum. Çıkartma amaçlı yemek yemek! Son zamanlarda gözü dönmüş bir insan olarak yiyordum. Ne ailemle, ne arkadaşlarımla yemeğe çıkabiliyordum. Annem ben bir kaşık fazla yesem, durumu anlıyordu. Evde kalıp yemek yemek için işlerimi iptal ettiğim oluyordu.

'O' İŞİ YAPMAK
* Ailenizin ne zaman haberi oldu?

Çok sonra. Uzun süre sakladım. Evde yiyip arkadaşlarıma gidiyordum "o" işi yapmak için. Son yıllarda artık saklayamıyordum zaten.

* Çocukken tombul muydunuz?

Hayır. Ben daima çok zayıftım. Bacaklarım o kadar inceydi ki şort giyemezdim. Bunun gerçekten zayıflamakla ilgisi yok. Bir takıntı. "Çok çirkinleştin zayıflama" dedikçe insanlar, daha çok yapıyordum. Sağlığımla oynadığımı bile bile. 45 kiloya düşünce de oturup ağladım.

* Sağlığınız ne zaman bozuldu?

Günden güne bozuluyordu. Bir kere çok agresif, anlayışsız olmuştum. Kimseyle geçinemiyordum. Sonra o kadar halsizleşmiştim ki bir duş alayım, yorgunluktan ölüyordum. Fakat en kötüsü hafıza kaybı. Hiçbir şeyi hatırlayamıyordum. Bağımlı oluyorsunuz. Ben anneme bağımlı yaşamaya başlamıştım. Hiçbir yere tek başıma gidemiyorum. Çocuk gibi.

YEMEK BAĞIMLISI
* Neydi size tedavi olmalıyım dedirten?

Artık sıkılmıştım. Hayat böyle geçmiyor. 24 saat yemek düşünüyordum. Ne yemeğin tadı var, ne gezmenin, ne sinemanın. Film seyrederken bile yiyordum. Bir şey yapmak için yemek yemem gerek diye düşünüyordum.

* Yemeği yasaklamak sonuç verdi mi?

Tam tersi. İnadına daha çok yiyorsun. Ortalığı ayağa kaldırıp o yemeği buluyorsun. Nasıl uyuşturucu bağımlısı uyuşturucusunu arar, blumikler de yemek arıyor. Ona bağımlı. Sonunda aileme açtım konuyu. Doktora gitmem gerek dedim. Ve gittim.

* Tedavi ne kadar sürdü?

Üç hafta. Önce özel bir beslenme diyeti yaptım. Vücudu toparlayacak ilaçlar verildi. Sonra antidepresanlar başladı. Şu an böyle bir sorunum yok. Tekrar olabilir ama doktora düzenli gidip ilaçları da bırakmazsam olmaz sanıyorum. Çünkü kafada bitirmek gerekiyor. Terapi çok iyi geldi. Kesinlikle bir uzmanla konuşmak gerek. Utanılacak bir şey yok.

MANKEN VE BALERİN HASTALIĞI
* Bildiğiniz başka mankenler var mı blumik?

Benim hastalığım duyulduktan sonra hiç ummadığım bazı arkadaşlarım gelip bana "Ben de galiba hastayım" dediler. Manken ve balerin hastalığı... Ama başkalarının ismini veremem. Gelenlere yardım ediyorum.

* Erkek arkadaşlarınızla ilişkiniz nasıl etkileniyordu?

Çok üzülüyorlardı. Ben kendimi harap ettikçe onlar da öleceğim diye korkuyorlardı. Ve devam etseydi ölürdüm de. Sinirlerim harap olduğu için hep kavga ediyorduk zaten.

* Terapi sonunda temeldeki neden ne çıktı?

Blumik olmak için travmayı sonradan geçirmeniz gerekmiyor. Çocukluktan kalma nedenler de olabiliyor. Benim de çıktı bir şeyler...

LÜTFEN YARDIM EDİN!
Blumik ve anoreksiklerin buluştuğu www. caringonline.com/eatdis sitesinde hastalığa yakalananların çarpıcı itirafları yer alıyor:

* 15 yaşındayım. Yemek bağımlısıyım. Kendimi durduramıyorum. Sonra kusuyorum. Önce parmak atıyordum, şimdi kaslarım bunu kendi kendine yapıyor. İçim dışıma çıktı. Ölürsem kurtulabilirim.

* 17 yaşındayım ve şişmanım. İki yıl önce anoreksiktim ve zayıflamıştım. Tekrar öyle olmak istiyorum. Bunun için anoreksik bir arkadaşa ihtiyacım var.

* 14 yaşındayım. Ailemi cezalandırmak için yemek yemeyi kestim. Zayıfladığımı gördükçe üzülsünler istedim. Önce 57 kilodan 50'ye düştüm. Sonra 47 kilo oldum. Bugün tartıldım ki 45 olmuşum. Kendimi durdurmak istiyorum ama yapamıyorum.

* 16 yaşındayım. 1.65 boyundayım ve 57 kiloyum. Şişkonun tekiyim yani. Yemek yemeyi kesecek, kusturacak ve bunu aileme belli etmeyecek yöntemler bilmek istiyorum.

* 15 yaşındayım, aşık olduğum çocuk şimdiye kadar hep zayıf kızlarla çıkmış. O kızlara göre şişmanım. Bir yıldır blumikim. Ama yeterince zayıflayamıyorum. Nasıl zayıflayabilirim?

* Anoreksik bir kızın annesiyim. Üçtür hastaneye yatıyor ve her defasında tedaviyi reddediyor. Çok çaresizim. Ölecek. Lütfen yardım edin.