| |
Bir berber bir emlakçıya bir gün...
 ERDEM GÜNAY erdemg@sabah.com.tr
Her hafta ON gazetesinde, yeni teknolojilerle bezenmiş ürünleri ve hizmetleri okuyorsunuz. MMS destekleyen kameralı cep telefonları, en ince dizüstü bilgisayarlar, daha net çekebilen dijital fotoğraf makineleri ve SMS ile cep telefonunuza kendiliğinden gelen bilgi servisleri her hafta okuduğunuz haberlerden sadece bir bölümü. Teknoloji o kadar çok "yeni şeyler" getiriyor ki, satın aldığımız bir ürün kısa süre sonra eski ve demode oluyor. ON gazetesini hazırlayan bizler de, bu yeni oyuncakları yazacak yer bulamaya başlıyoruz. Gerçekten de teknoloji yayıncılığı oldukça keyifli. Yeniliği ve hareketi bol bir alan. Ayrıca herşeyin her geçen gün daha iyisi, daha hızlısı ve daha güzeli üretilmesi de insana ayrı bir keyif veriyor. Bazen işin yenilikleri yakalama tarafına ağırlık verdiğimizde, işin en önemli tarafını ıska geçebiliyoruz. Yeni ürünler birbirini kovalayacak, teknoloji gelişecek ve kullandığımız her ürünün daha daha iyileri çıkacak. Bu kesin ama asıl konumuz değil. Asıl konu biz tüketicilerin, bu yeni teknoloji ve ürünleri yaşamamızın içine nasıl kattığımız. Bu çok önemli bir nokta. Bu bağlamda geçtiğimiz ay içinde yaşadığım iki ayrı olayı anlatmak istiyorum. Bu iki ayrı örneği, farklı unsurları da katarak çeşitlendirmek mümkün. Ama asıl konunun fotoğrafını net çekebilmek için yeterli örnekler.
Sahne 1
Yer, bir emlakçı ofisi. 55 yaşlarında emlakçı bir amca ve ben oturuyoruz. Kiralık bir daire arıyorum. Gazetede gördüğüm bir ilan için aramıştım fakat emlakçı amca bana bilgi vermek yerine beni ofisine davet etmişti. Ofisine gidince, portföyündeki gayrımenkulları öğrenmek isteyen rakiplerine sır vermemek için telefonda fazla bilgi vermediğinden söz etti. Ben de aradığım dairenin özelliklerini, düşündüğüm semtleri, verebileceğim maksimum kirayı ve aradığım kriterleri anlattım. Bunun üzerine emlakçı çekmecesinden bir defter çıkardı. Yakın gözlüğünü takarak, hafifçe gözlerini de kısarak, defterin arasında bulunan küçük kağıtlara aldığı notları okumaya başladı. Kısık bir sesle bu olmaz, bu olabilir, yok bu olmaz problemli bir daire, şurası masraf ister diyerek "arama motorunda" bir araştırma başlattı. Sorduğum soru üzerine de, protföyünde 800'den fazla gayrimenkulu olduğunu da söyledi. İstanbul'un iyi semtlerinden birinde, bu kadar büyük bir emlak ofisinde nasıl bir tane PC bile olmaz gibi düşüncelere dalıp, ne desem de bir an önce buradan çıksam diye aklımdan geçirirken çaylarımız geldi.
Sahne 2
Bir çarşamba günü. Otomobildeyim, Barbaros bulvarının trafiğine sıkışıp kalmışım. Telefonum çalıyor. Arayan üniversite dolayısıyla taşındığım dönemden bu yana sadece 2-3 senede bir gördüğüm eski berberim. Hemen ON gazetesinde beni gördüğünü söylüyor ve neden hiç uğramadığımı soruyor. Bu fasıl bittikten sonra asıl konuya geçiyoruz. Kestiği bütün saç modellerini içeren bir katalog hazırlayacağını ve bunun için de bütün müşterilerinin tıraş olduktan sonra fotoğraflarını çekmek istediğinden bahsediyor. Ve bunun için iyi" bir dijital kamera almak istediğini söylüyor. İşte iki ayrı sahne, iki ayrı örnek. Biz tüketiciler gerçekten de teknolojiyi "işimize yarayan" şekilde yaşamımıza adapte edebiliyor muyuz? Yeni teknolojiler, yeni ürünler mi bizim için daha önemli, yoksa varolan teknolojiyi yaşamımızda etkin bir biçimde kullanmak mı? Bu etkinliği artırabildiğimiz ve yararlarını gördüğümüz süre içinde mi daha yeni ve gelişmiş teknolojileri mi talep etmeliyiz? Bu sorulara, önümüzdeki hafta yanıt bulmaya çalışacağız.
|
