F.Bahçeli futbolcular, son üç maçta elde ettikleri neticeler ve oynadıkları kötü futbol yüzünden Bursa maçına çok gergin çıktı. Gerginlik arttıkça, oyundan kaçma tehlikesi de artar. Futbolda buna çok rastlanır. Futbolcular istedikleri gibi topa hükmedemezler ve bu yüzden de bir sürü bahane bulurlar. Sahada adeta saklanır, hiç sorumluluk almak istemezler.

Futbolcunun en büyük silahı, özgüvenidir. Bunu unutmayın. Bir takım eğer oynayamıyor ve futbolcular yeteneklerini kaybetmeye başlıyorsa, maçın akışı, yani oyun tarzı bozulur.

Maçın hemen başında Moshoeu'nun attığı golde, defans her zamanki gibi golü seyretti. Düşünün, altı tane F.Bahçe defans oyuncusu var, iki Bursalı'dan biri Moshoeu ve rahatça kafayı vurabiliyor.

Golden sonra F.Bahçe taraftarı maça oyuncularından daha çok asıldı. Yaptıkları tezahüratlarla takımı harekete geçirdiler. Hakem konusunda ise biraz haksızlık ettiler. Sarı-lacivertliler 28. dakikada Serhat'la beraberliğe, 31'de de Ali Akdeniz'in kendi becerisiyle 2-1'lik galibiyete ulaştılar. Andersson da 72'de takımı rahatlattı. Galibiyet güzel şeydir, her türlü hatayı kapatabilir.

Taraftar iyi futbol bekliyor
Ancak F.Bahçe taraftarı, takımından iyi futbol bekliyor. Yani rakibine oynadığı oyunu kabul ettirsin, karşı takım da F.Bahçe'nin oynadığı futbolun altında ezilsin... Takım organize ataklarla gol pozisyonuna girsin, maçın tek hakimi olsun. Sarı-lacivertli taraftarlar bunu özlüyor. Bu da bu taraftarın hakkı. F.Bahçe yenilebilir de. Ama iyi futbol oynayarak yenilsin, buna bütün Kadıköy razı olur.

F.Bahçe'yi sürükleyen, takımı harekete geçiren oyuncusu bana göre dün de Abdullah'tı. Abdullah'a ayak uydurmaya çalışan, biraz biraz Hakan'dı. Tabii gönül arzu ediyor ki, bu oyuncuların sayısı dünkü 2 olmayıp en az 5'e, 6'ya yükselsin. Yine de kazanılan 3 puan, lig için çok önemliydi. Hem futbolcular, hem teknik heyet, hem de camia, bu 3 puan sayesinde daha sağlıklı düşünebilir artık.