Neyleyim Köþkü!...
Cumhurbaþkaný adaylarý bu gece belli oluyor... Çankaya Köþküne yedi yýllýðýna misafir gidecek yeni baþkanýn belli olmasýna artýk sadece haftalar var...
Öyle ya da böyle, "birisi" çýkacak Köþke...
Köþk'ün heveslisi çok...
Ne çok insan istiyor yedi yýl boyunca orda olmayý...
Oysa, Köþk deyince benim aklýma hep o þarký geliyor:
"Neyleyim köþkü, neyleyim sarayý, içinde salýnan yâr olmayýnca.."
***
Ýnsanlar, neden ister öyle bir köþkte yedi yýl yaþamayý?..
Oldum olasý merak etmiþimdir...
Bir ülkenin "zirve"sindeki insan olarak; "kuvvet ve kudret"in yegane sahibi olarak herþeye yukarlardan bakmak?..
Karizma, iktidar, güç...
Siyasi anlamda birbirinin yerine kullanýlan "iktidar ve güç" ayný þey aslýnda...
Anayasal anlamda, yetkilerinizin öyle ya da böyle olmasý da fazla farketmiyor..
O koltuða oturup, dünyaya zirvede bir "Köþk"ün pencerelerinden bakmaya baþlayýnca, iktidar iksiri damarlarýnýzda akmaya baþlýyor...
Size hayat veriyor, sizi ayakta tutuyor, sizi yaþlandýrmýyor..
Ancak, size verdiði "hayat"ýn içi ne kadar doludur, orasý tartýþýlýr...
Yani, size verdiði "hayat";
Yalnýzca Adrenalin'in üstüste eklediði yeni yaþama saatleri ve uzayan ömürdür belki de...
Ama, o hayat ne kadar yaþanmaya deðer bir hayattýr?.
Mesela sevgi var mýdýr içinde? Belki de vardýr..
Ama bunu asla bilemezsiniz...
Çünkü, her sevgiyi perdeleyen zoraki bir saygý ritüeli, hatta "adam"ýna göre korku iklimi havaya hakim olur..
Sizi gerçekten sevenle, sevmeyen arasýndaki farký görmenizi ve ayýrdetmenizi engelleyen "aðýr" bir havadýr o...
O havayý daðýtýp, sevginin ve samimiyetin serin rüzgarýný çýplak ve korumasýz teninde hisseden bir "zirve þahsiyeti"ne daha rastlanmamýþtýr.
O zaman, yanlýþ mýdýr o eski Ýstanbul þarkýsýnýn terennüm ettiði sözler:
"Neyleyim köþkü, neyleyim sarayý; içinde salýnan yâr olmayýnca..."
***
Adý ister konut olsun, ister köþk, isterse saray...
Herbiri; içinde konuk ettiði insan için bir yalnýzlýktýr aslýnda...
Saygý ve -hafifçe- korku çemberinin çevirdiði kocaman bir yalnýzlýk...
Aþaðýda sana tâbi milyonlarca insan; yukarýda yapayalnýz "sen"...
Memleket ve dünya dertlerine devâ bulmak için "düþünen" Clinton'ý, düþüncelerinde rahat býrakmak için, ona insanlardan "azâde" serbest saatler sunanlar, onu kocaman bir yalnýzlýða mahkžm etmiþlerdi aslýnda..
Ve, o da kendi dýþýnda devinen renkli ve gürültülü hayata bir yerinden tutunabilmek için, "yalnýz"lýðýndan kurtulmayý denemiþ ve "saçma"lamýþtý..
Oysa; onca dünya ahvalinin aðýrlýðý altýnda ezilirken; "hayat"a dair bir þeyleri en çok kendisinin hak ettiðini düþünüyordu...
O, üzerine üzerine gelen sorunlarla ölümüne cebelleþirken; "O"nun sorumluluðunu üstlendiði sýradan insanlar, dýþarda "vur patlasýn, çal oynasýn"dý... Ya da, ona öyle geliyordu...
***
Haftalar süren gerginliðin ardýndan, "akýl ve alýn teri"yle kazanýlan zaferin yorgun savaþçýlarýnýn dönüþ uçaðýnda þöyle demiþti Fatih Terim:
"Þimdi Ýstanbul, sabahlara kadar eðleniyordur bir yerlerde... Bize de onlarýn yaþadýklarýný televizyonda seyretmek, gazetelerde okumak düþer!.."
Kim kazandý zaferi; bu kimin alýn teri!.. Kim hak etti þenliði...
Haksýzlýk deðil mi?
Fatih Terim ve çocuklarýnýn "henüz" bitmemiþ iþleri ve mazeretleri var.. Bir gün nasýlsa aydýnlanýrlar þenlik ateþinin yalazlarýnda....
Ya yarýn öbürgün, kendilerini ebedi ve kocaman bir yalnýzlýða kendi elleriyle atacaklara ne demeli?..
Ya da bizim bilmediðimiz sýr nedir?
Ýktidarýn içinde gizli "ikinci hayat" iksirinin formülünü bir bilen var mý? Onlarý yukarlara çaðýran sessizliðin sesi mi? Yoksa, "neyleyim köþkü" teranesi; eskimiþ bir züðürt tesellisi mi?..
Hangisi?..
