Fotoğraf

Adam, iki yanındaki yarı boyundaki iki çocuğun omuzlarına atmış ellerini.
İki çocuk daha fotoğrafın içinde.
Adam üniformalı.
Ç ocuklar beyaz yaka, mavi önlüklü. Dört çocuk handiyse hazırolda. Ellerinde birer naylon torba.
Torbada "yardım" var.
Kavruk çocuklara bir, iki parça bayram var.
Fotoğrafın sol köşesinde "dijital" tarih ve saat: 13. 11. 2007, 15:36.

Adamın kendi oğlu da var.
Adam, işi gereği oğlundan uzakta görevde.
Oğlundan uzak görevde esas görevi, kavruk kentlerden, köylerden, mezralardan dağa çıkmış, silah almış, nişan almış "kana büyümüş çocuklar" a karşı "vatanı korumak".
Kendi oğlu da var ya, belli ki kalbinin bir yanı da koşuyor, "büyümemiş, önlüklü, beyaz yakalı, beyaz defterli çocuklar"ın omzuna el koyuyor.

O fotoğraftan birer adet o çocuklarda belki var, belki yok...
Ama tam bir yıl sonra, yine bir kasım itibariyle, üniformalı adam artık yok.
Ankara'da bir çocuğun daha artık babası yok. Bir kadının daha artık kocası yok. Bir annenin daha evladı artık yok.
Kavruk çocukların omzundaki eller yok.
Fotoğrafa bakarsanız, bir ülkenin kendini nasıl kanattığının, ama en çok da, binlerce kavruk çocuğu bir yandan omuzda bir elsiz, bir yandan dağlarda cansız bıraktığının...
Binlerce çocuğun nasıl babasız kaldığının...
Binlerce pusuda binlerce kadının nasıl eşsiz, evlatsız kaldığının...
Bir gün önlüklü bir bedene yapışmış bir torbada dahi bir an yeşerebilen binlerce umut, binlerce kardeşlik, binlerce sevgi, binlerce dostluk, binlerce enerji, binlerce çocuğu kurtarma, binlerce babayı evine kavuşturma ihtimalinin nasıl gömüldüğünün resmidir aynı zamanda.
"Binlerce söz" de söylenebilirdi, kavruk çocuklara el vermiş "binbaşı"nın ardından...
"Binlerce sessizlik" de mümkündür, başka kavruk çocukların da yuvarlandığı bir ölüm deryasında, başka oğulların da omzuna el verebilen üniformalı babasını kaybetmiş çocuğa saygıyla.

"Çocuk hakları" günü filan ya...
Bu kadar çok çocuğunu katleden ve kahreden, yan yana fotoğraflar yerine kan kana düşman eden bir ülkede... önce hayat hakkı, hayat hakkı, hayat hakkı!
Önce hayat aklı!