Orda bir köy var uzakta..

Bir minik öğrenci, elinde kendi kadar minik, kendi kadar taze bir kır çiçeği demetiyle koştu beni görünce..
Buketi uzattı.. Aldım.. Sarıldım, yanaklarından öptüm.. "Adın ne" dedim..
"Lütfiye" dedi.. İrkildim.. "Ne olacaksın büyüyünce" dedim..
"Öğretmen" dedi, büyük sesi ve vurgusuyla.. "Öğretmen.."
Dondum kaldım.. Lütfiye Hoca..
Cumhuriyetin ilk kadın öğretmenlerinden.. Kilis'in ilk hocalarından.. İlk gururlarından Cumhuriyet Kadınlarının..
Benim yengem.. Ahmet Taner Kışlalı'nın annesi..
Lütfiye Hocanın Kilis'inin bir köyünde, Hıncal Uluç Okulunun Lütfiye adlı öğrencisi çiçek veriyor bana.. "Öğretmen olacağım ben" diyerek.. Ne demek bu?..
Lütfiye Hocalar yaşıyor.. Hep yaşayacaklar.. Cumhuriyet yaşadıkça..
Harika saatler geçirdik Hacılar Köyünde..
Musabeyli Lisesi kızlarının Antep Oyunu çok güzel dakikalar yaşattı bize.. Nasıl tatlı, nasıl şirin kızlar bunlar.. Ve de ne güzel, ne içten oynuyorlar, benim memleketimin havalarını..
Uygun zamanda gideceğim Kilis'e, daha uzun kalmak için.. O zaman Musabeyli'ye uğrayacağım, bu liseye mutlak.. Bu halk oyunları ekibini daha uzun seyredeceğim.
Orada genç bir ekiple tanıştım.. İçim nasıl umutla doldu..
Kilis Vali Vekili Eren Aslan.. Belediye Başkanı Abdi Bulut, Musabeyli Kaymakamı Nurullah Kaya, Kilis Milli Eğitim Müdürü Mehmet Emin Alkurt.. Nasıl pırıl pırıl gençler.. Nasıl heyecanlı..
Memleketim emin ellerde..
Alkurt iki armağan getirmiş bana.. Biri bir albüm.. Benim Kemaliye İlkokulumun eski ve yeni fotoğrafları.. Harika yapmışlar, dökülen Kemaliye'yi..
İkincisi, 224 Hıncal Uluç'un 1951'de, Kilis Kemaliye'den aldığı mezuniyet notlarının okul defterinden fotokopisi..
Yeteneksiz Hıncal'ın resim ve müzik notları iyi.. Gerisi hep pekiyi.. Bir istisnayla..
Din Dersi iyi.. Kilis Müftüsü Muharrem Efendi'nin torunu Hıncal'ın Din Dersi notu iyi, iyi mi?.
Neden?.. Onu uzun anlatmam gerek, ayrı bir yazıyla, bir hafta sonunda.. Ki rahat okuyun ve rahat düşünün..
Aklım orada, Hacılar'da kalarak yola düştük İstanbul için..
Aklımda Ahmet Kutsi Tecer'in o unutulmaz şiirinin satırlarıyla geride kaldı Hacılar Köyü..
"Orda bir köy var uzakta.."
Artık değil be üstad.. Artık değil..
O köy artık, elimi göğsümün soluna doğru bastırayım, kaburga kemiklerinin hemen altında atıyor..
Uzakları yakın ettik biz!..