Çocuğumun ağlama nöbetleri şımarıklıktan mı?

İki yaşındaki kızım her şeye itiraz ediyor. Bazen öyle bir ağlama krizine giriyor ki, anlatamam. Acaba bunun sebebi şımarık olması mı? Nazlı E./Bursa

İki yaşındaki çocuğun tutturmalarına ve hiddet nöbetlerine şımarıklık demek doğru olmaz. Yavaş yavaş sosyalleşmenin ve anne-babadan bağımsızlaşmanın başladığı o yaşlardaki bu tür davranışlar, normal gelişme sürecinin bir parçası sayılmalıdır. Günümüzün ebeveynleri iki duygu arasında sıkışıp kalmışlardır. Bir taraftan çocuklarına yeterli ilgiyi gösteremedikleri düşüncesi ile ellerinde avuçlarındaki her şeyi onlara sunmakta, diğer taraftan da 'Acaba çocuklarımızı şımartıyor muyuz?' diye endişe etmektedirler.

SEVGİ GÖSTERİN
Şunu bilmek gerekir ki; yanıbaşında sınır koyma ve disiplin varsa kendisine fazla sevgi gösterildi diye hiçbir çocuk şımarmaz. Sevginin de fazlası olmaz. Çocukluğumda okuduğum bir kitaptan aklımda kalan şu pasaj aslında durumu çok iyi özetliyor: Son derece zor şartlar altında yaşamını sürdüren roman kahramanları pazar kahvaltılarındaki en büyük lüksleri olan birer fincan kahveyi genellikle bitirmez ve yarısını lavaboya dökerler. Dışarıdan birisi 'Neden böyle yapıyorsunuz?' diye sorduğunda anne, 'Herkesin hayatta israf edeceği bir şeyleri olmalı, bizim bile' diye cevap verir. Her çocuk israf edebileceği kadar sevilmelidir. Zaten şımarıklıktaki asıl problem; sınır koyamamadır.

KURALLARI BOZMAYIN
Sağlıklı bir yetişkinliğe hazırlanan çocuk yaşamdaki yetkilerini, haklarını ve sınırlarını bilerek büyümelidir. Eğer inisiyatif çocuğun ellerine bırakılırsa, o en fazlasını almaya kalkar. Ne yapsın; doğası böyledir. Bu nedenle biz ebeveynlere düşen anlaşılabilir ve açıklanabilir sınırlar koymak, bazen öyle bazen böyle söylememek, kural bozulduğunda cezası ne ise uygulamaktır. Net ve açık olmak ve tutarlı davranmak çocuğumuza yapabileceğimiz en büyük iyiliktir. Ne kadar küçük olsa da, davranışlarının sonuçlarını kestirebilir ve ona göre bir yol tutturur. Çocuk yetiştirmedeki en önemli unsur; onun kendini güvende hissetmesini sağlamaktır. Bunun yanında seviliyorsa, karnı doyuyor ve sırtı örtülüyorsa; o mutlu bir çocuktur.