Zeynep Casalini Hafif Müzik tesislerini bastı

Şok şok şok... Kafamı bir kaldırdım bir çift mavi göz bana bakıyor. Hayatım bir anda film şeridi gibi gözlerimin önünden geçti. 80'ler, İstanbul, Tophane, Boğazkesen Mevkii: Gündem Ünver Büfe'deki Hüseyin ve Benan'a yazdırılan ve parası hala ödenmeyen yarım kavurma kaşarlılar, İnkılapçı Kemal'in ani kurtarma sözlüsü baskınları, baskette Saint Benoit'dan yediğimiz kese, okula lakost tişört ve uzun saçla (ense) gelme çabaları ve bilimum umutsuz aşk hikayesi. Kızların ayakkabı üzeri tozluk taktığı yıllar (evet o zaman da Converse vardı)... "Aaa, Zeynep," dedim. "Yaa," dedi. Zeynep ile İtalyan Lisesi'nde aynı sınıftaydık. Şimdi o tanınmış bir müzisyen oldu ve hatta yeni albümünü geçenlerde yayınladı, bense hala sefil bir haldeyim. Ünver Büfe'ye taktığım borcun zaman aşımına uğramasına seviniyor, hala rock dinliyor, lakost olmasa da tişört-kot ikilisine takılıyorum. Ve bugün gitsem bu saçlarla beni liseye gene almazlar. Napıyosun hoş beş derken uzun zamandır görüşmediğimiz ortaya çıktı. Zeynep bu albümü çok önemsiyor. "Hani nerde?" dedi. Masanın üzerindeki yığını kenara ittim, devrilen CD yığını içinde albümünü göremeyen Zeynep az sonra avının boynunu çıt diye kıracak dişi bir kaplan gibi gözlerini bana dikti. Can havliyle çekmeceleri açıp kapamaya başladım. "Aaa bak basın bülteni burada işte," dedim. Yanıt vermedi. Derken dolabı açtım ve 500 tane albüm arasından "İşte buraya atmışsın," cümlesiyle Zeynep bulup çıkardı yeni albümünü.

KİM GALİP ÇIKAR!
Albümün adı Kim Galip Çıkar. İçinde 10 şarkı var. Sevgili Zeynep, sen gittikten sonra dinledim. Cidden hoşuma gitti. Tesisleri basmasaydın yazar mıydım bilmiyorum. Çünkü bazen çok güzel albümleri dinleyemeden geçtiğimin ve kaçırdığımın farkındayım. Ama hayat böyle hangimiz kaçırdıklarımızın farkındayız ki (vay be). Senin albümün işte bana böyle cümleler kurduruyor Zeynep. Duvarlarımı kaldırdığımda içimde kedi gibi bir insan var... Vokalini de hakikaten beğendim. Açık söylemem gerekirse bağıran kadın vokalin müziği bozduğunu düşünürüm. Sen bu işin bağırmadan da olabileceğini kanıtlamış oluyorsun. Derviş'teki haleti ruhiyen Şebnem Ferah'ı hatırlattı yalan yok. Burada gitarlar çok başarılı. Sancı'yı çok sevdim, Hayat Kendisi Seçsin çok güzel bir rock şarkısı. Belle & Sebastian lezzetindeki İmkansız Diyemem'i üstü açık bir araba alıp güneye giderken muhakkak dinleyeceğim, emin olabilirsin. Albümün tamamında diskodan caza, rock'tan ambient ve funk'a turlamışsın. Kulağa çok hoş geliyor. İnsan tarz takıntısını kenara bıraktı mı özgürleşiyor zaten. Kariyerinin olgunluk dönemine girmiş biri olarak bu albümü neden önemsediğini, kesinlikle olgun olmayan biri olarak çok iyi anladım. Umarım hak ettiği ilgiyi görür. Bu arada gördüğüm kadarıyla çevre meselelerine olan duyarlılığın içini karartmış. Biliyorum insanın 16 yaşında bir çocuğu olduğunda (kim bilir ne harikadır) dünyaya ve geleceğe bakışı çok daha farklı oluyor. Tamam çevreci mücadeleye devam, (albüm kapağında da buna yer vermişsin) ama hayatı da zehir etmeyelim kendimize, kafayı bu kadar takmayalım canım... Bu arada Zeynep Haberturk'ün Dünya Çevre Günü özel yayınına katılmak için gelmiş alt kata... Ama iyi baskındı, sıra bende...