Bir konseri mahveden diğer şeyler...

Cuma başladığımız konser halleri analizine devam. Beş madde yazmıştık. Anlaşılan o ki beş madde daha yazacak kadar malzeme var. O halde buyrun...

1) Sürekli bağırmak
Çok sık rastlanan bir durum. Sahnedeki grubun şarkısı başladığında birileri mutlaka daha ilk notada çığlık çığlığa krize giriyor. Salon ya da stat hiç fark etmez... Şarkıyı bilip bilmemek de sorun değil. Maksat 'ben bu grubu acayip tanıyorum' mesajını olabildiğince fazla insana iletmek. Ve olabilecek en konvansiyonel yöntemle: Bağırarak. Bu profildeki kişiler gruplar halinde dolaşıyor, acayip eğleniyoruz ve siz eğlenmiyorsunuz alt metnini yayıyor ve acayip kafa ütülüyor. Beşiktaş taraftarı gibi konser boyu susmayarak rol çalıyorlar. Bu durumla karşılaşmamak için artık konseri arkalardan seyrediyorum. Bilmem başka bir şey söylememe gerek var mı...

2) 'Şuursuz dansı' yapmak
Bu ismi şu anda buldum ama sanırım derdimi anlatıyor. Bir konserde ya da festivalde dans etmek kadar doğal ne olabilir ki? Ama dans etmiyor, spastik hareketlerle herkesin ayağına basıp, dirsek atıyor, kalabalığın içinde 30 metrekarelik bir alanı yaşanmaz hale getiriyorsanız, bunu adı şuursuz dansıdır. Ha, çayırda festival var biz bir yer bulduk aramızda eğleniyoruz, o ayrı. Ama kalabalıkta yapınca hayat zehir oluyor. Bunun gibi mesela kalabalık bar konserinde elinde şarap kadehiyle dolaşmak da, milletin ensesine üfleye üfleye sigara içmek de şuursuz dansına girer.

3) Pankart kaldırmak
İtiraf ediyorum. İlk Rock'n Coke'da bambu sopanın ucuna Iron Maiden tişörtümü bağlayarak bayrak yapan kişi bendim. Ama kimseyi rahatsız etmedim. Tek niyetim kalabalıkta nerde olduğumuzu çişe gidenlere belli etmekti. Kimsenin görüşünü de kapatmadım. Ama pankartlar hazırlayıp üzerlerine solist ya da gitaristle ilgili çok özel olduğunu düşündükleri şeyler yazan insanlar var. Adam o pankartı görecek, seni fark edecek, sana laf atacak. Sen de adamla kanka olmuş edalarıyla evine dönüp huzur içinde yatacaksın. Bazı şeylerin ne kadar saçma olduğunu anlamak için bazen yazıp sonra yüksek sesle okumak gerekiyor. Tavsiye ederim. (Bazen bunu SABAH'ın Hafif Müzik sesli gazetesinde kendi yazımı dinlerken test ediyorum. En fazla iki cümle dayanıyorum. Vallahi insanın içi şey oluyor...)

4) Oturulan bölümde ayakta durmak
Maçta bile yapılmaz. "Çök çök" diye bağrılır. Oturan yerdeki insan, parasını oturmak için verir. Orada ayağa kalkıp takılmak her şeyi berbat edecektir. Bu maddeye tek itirazım şu ki bazen organizasyon hatalı olabiliyor. Yani ayakta izlenecek bir konserde insanları oturmaya zorlamak ya da iki farklı alan hazırlamamak sorun oluyor. O noktada ayaktaki vatandaşın kabahati yoktur.

5) Ve en kötüsü: Hit şarkıdan sonra çıkmak
Aslında bu maddenin uzun versiyonu şöyle olmalı: Hit şarkı çıkana kadar bön bön bakmak, her şarkı başlangıcında sanatçıya bu şarkının adını haykırarak herkesi canından bezdirmek, sadece hit şarkıda çıldırmak ve sonrasında da ufaktan salonu boşaltmak ya da mesela festivaldeyseniz köfteye, çişe gitmek... Daha kötü bir davranış biçimi yok. Radiohead yıllarca Creep'i bu yüzden çalmadı. Bazı gruplar bunu bildiklerinden hemen hit'leri çalıp kalanlarla rahat rahat konser yapıyorlar. Bir kısmı ise tatlıyı sona saklama misali bise saklıyor her şeyi ve bu kararın bedelini ağır ödüyor. Ne diyelim cümleten hayırlı konserler...