Yüreğinin götürdüğü yere gitti

Ali Sami Yen'de G.Saray-F.Bahçe maçından ziyade 'kabul günü' yaşanıyor. Menajerler, eski teknik direktörler, G.Saray'ın başka takımlara yolladığı futbolcuları ve tabii ki taraftar, tekmili birden olası bir '% 90 şampiyon'luk sevincinden kusur kalmak istememiş. Galatasaray artık 'yoklar'dan beslenme uzmanı olunca Lincoln'ün yokluğunu da tıpkı 'para'nın, 'yabancıların', sonrasında da 'hoca'nın yokluğu gibi, sindirilmiş, sahadaki hırslarına katık yapılmış. Kupa maçındaki gibi tempoyla başlıyorlar oyuna, ilk 10 dakikada konuğu hapis ediyorlar kendi sahasına... Tam net sayılmaz baskının 'ucunda' gelen ataklar, ama hepsi onların hanesine yazılıyor Fenerbahçe kendini toparlayana kadar. F.Bahçe'de Boral isteksiz, Deivid ise yerini yadırgıyor. Gökhan da sürekli Arda'ya takılınca ilerisi beslenemiyor. Kezman'ın aralardan kaçması hariç, F.Bahçe kendini bulamıyor. İlk yarının en neti 26'da Emre'nin uzun ortasını alan Karan'ın direğe patlattığı şut... Bu olmuyor ama tesellisi 37'de Sabri'nin uzun ortasına çıkan Volkan'ın Edu'yu da bloke eden hatasıyla geliyor: Nonda topu önünde buluyor, kafa ile ağlara yolluyor. F.Bahçe'nin ise Alex ve Kezman ile denemeleri var. Ama fazla korkutmadan savunmaya takılıyor.

İNANAN TARAFIN ÖDÜLÜ
İkinci yarıda pozisyonlar azalıyor. Zico maçın başından beri kısır giden oyunu 58'de Semih'le Kazım'ı değiştirip forveti çiflteyerek açmak isterken, ev sahibi iyi giden düzeni anlaşılmaz bir Nonda-Şükür değişikliği ile frenliyor 62'de. 81'de Şükür'ün Ayhan'a kaçırdığı harcananlardan yalnızca bir tanesi. F.Bahçe'nin yakaladığı karambollerin 'hovardası' ise Kezman oluyor. Fırat Aydınus'un bitiş düdüğü, galibiyete daha çok inanan tarafın ödülü oluyor: Sami Yen, bitime iki hafta kala şampiyonluk sevincini evinde yaşıyor... İki hafta sonra kupa buraya gelse de, gelmese de...