Şanslıydım, hayatıma kesintisiz devam ettim

- Kaç yıl hapis yattınız?
- 14 yıl.

- Nasıl bir hayat inşa ettiniz kendinize içeride?
- 14 yıl aşağı yukarı üç üniversite bitireceğiniz kadar bir zaman ama içeride tahsil görmediğinize göre bir şeyleri istediğiniz gibi yapamamışsınız demektir. Cezaevi size toplum için kötü olduğunuzu, size tahammül edilmediğini, toplumun sizsiz yapmak istediğini her gün hatırlatmak üzere kurulmuş bir yer. Sizse bunun tersini ispat etmek için her gün yeniden uğraşmalıydınız. İkincisi, rejim sizi cezaevinde yalnız bırakmaz, yani fikrinizi değiştirmeye, sizden başka bir insan yapmaya, sizi 'ıslah etmeye' uğraşır. Ama ben 'ıslahı gayri mümkün' kategorisine konuldum.

- Nasıl başardınız bunu?
- Mesela din dersi vermeye kalkıyorlar, siz 'Teşekkür ederim benim bir dinim yok,' dediğiniz zaman bu bir mesele! Hücre hapsi, dayak, hepsi sırayla...

- 14 yıl sonra yeni hayat kurmak zor olmadı mı?
- O açıdan şanslı sayıyorum kendimi. Cezaevinden çıktığımda okul arkadaşlarımın hepsi şöyle ya da böyle 15 yıl içerisinde toplumda bir yer tutabilmişti, bir ilişki ağları vardı, istemediğim bir iş yapmadım hiç...

- Ya evlenmek, çocuk sahibi olmak?
- Ben Jack London'ın Yalnız Kahramanlar'ını severdim, onlar örnek alınacak tipler gibi gelirdi bana. Bir de böyle şeylerin insanın başına gelebileceği zamanı cezaevinde geçirdim. Çıktığımda 40 yaşındaydım, o yaştan sonra bir ortaklık kurmak kolay bir şey değil.

- Çocuğunuz olsun istemediniz mi hiç?
- Herkes kendinin bir kopyasını görmek ister ama ben bunun meslek sayılması gerektiğini anladım. Ne yazık ki programımda buna ayıracak zaman yok!