İki gence..

Sevgili Uğur,
Galatasaray'ın da milli takımın da büyük umudusun. Müthiş bir yeteneksin.. Ve de takımın en gencisin.
Bu yüzden sana yakışmıyor, hakeme, etrafına kafa tutmak, bağırıp, çağırmak, jestler yapmak.
Nefret edilen değil, sevilen oyuncu ol.
Ve de insan ol. Bir top için yalan söyleme.. Topu taca attığını gayet iyi bildiğin halde, hakemi ve tribünleri yanıltmaya tenezzül etme. Doğru ol.
"Daha bu yaşta ilk öğrendiği şey sahtekârlık" demesinler senin için.
Sevgili Barış,
Fatih Terim ve arkadaşları seni Alman Milli Takımına bıraktıkları için çok dövünecekler. İki yıl sonra, dünyanın en büyük takımları peşine düşecek, hissettiriyorsun.
Ama düzeltmen gereken bir hatan var.
Ayakta kalmak için diren. Düşmek için bahane aramak yerine.. Oynadığın maçlarda en çok yere düşen oluyorsun hep. Kendini her fırsatta yere bırakıp, sonra da hakeme ağlıyorsun, niye düdük çalmadı diye..
Futbol erkek oyunudur Barış. Maçı ayakta kalanlar kazanır, yerlerde sürünenler değil.
Daha şimdiden öyle bir izlenim yarattın ki, hiçbir hakem senin düşmene düdük çalmak istemiyor. Çünkü aldatıyorsun. Çünkü kendini hemen yere atıyor ve Oscarlık kıvranıyorsun. Gören ambulans çağırır. Kafasında büyük ihtimalle kandırıldığı düşüncesi olan hakem düdük çalar mı senin için?. Hakem, kendisini aldatmak, yıpratmak için çırpınanı sever mi, korur mu?.
Doğru ol Barış. Yürekli ol.. Mert ol.. Ayakta kalmak için savaş, diren.. Çıtkırıldımlığı da, hakem aldatmayı da bırak.
Sürünme.. Ağlama..