Medya ve iktidar ilişkisi

New York

Cumhurbaşkanı Gül'ün Amerika gezisi, ziyaretin içeriği kadar gazetecilere yönelik eleştirilerle sürüyor.
Gezinin içeriğine ve zamanlamasına yönelik eleştirileri anlıyorum.
İktidar-gazeteci ilişkisini sorgulayanların ise çok az kısmını anlıyorum.
Bunca yıldır patronlarının iktidarla "al gülüm, ver gülüm" ilişkisi içinde olmasına ses çıkarmayanlar, patronlarının iktidar aracılığıyla deveyi hamuduyla götürmesine seyirci kalanlar, emir-komuta zinciri içinde yazı yazıp, "Belirli konularda yazma, belirli kişiler hakkında yazma yoksa işlerimiz bozulur" talimatına gık demeden uyanlar şimdi utanmadan etik dersi vermeye kalkıyor.
İktidarla medya arasındaki ilişkinin ilk temel kuralı şudur, iktidardan haberden başka bir talepte bulunmamak.
İktidar kapılarında iş takipçiliği yapmamak.
Biz yıllardır bu piyasadayız. Kimin ne yaptığını çok iyi biliyoruz.
Şimdi bütün bir geçmişi yok sayıp kendi doğrusunu kabul ettirmeye çalışanların ise ciğerini biliyoruz.
Her gazete ve gazetecinin sorumluluğu okurunadır.
Gazeteler, objektif olmaya çalışmalıdır ama bu yansızlık anlamına gelmez.
Çünkü her gazetenin savunduğu bir dünya görüşü, bir yaşam biçimi, arzuladığı bir hukuk düzeni vardır.
Başörtüsünden, anayasa değişikliğine kadar birçok konuda gazetelerin farklı tavır takınmasının nedeni de budur.
Sonuç itibariyle her gün tezgahta parayla satılan bir ürün hazırlıyoruz.
Okur beğenirse alır, beğenmezse bırakır.
Benim içinde bulunduğum kurum, kurulduğu günden beri demokrasiyi, hukukun üstünlüğünü, çok kültürlülüğü, piyasa ekonomisini, laik, demokratik cumhuriyeti destekleyen bir çizgi izledi.
AB'nin tartışmasız destekçisi oldu.
Bunlar bizim kurucu ilkelerimiz ve biz bu ilkelerin takipçisiyiz.
Okurlarımız da bu gerçeğin farkında olduğu için en zor günümüzde bile bizi yalnız bırakmadı.
Onun için herkes önce kendi evini temizlesin, sonra her şeyi tartışalım derim.