En yakın dostu bir tarantula

BİR insan kafeste bütün bir gün ne yapar? Neler hisseder? Bunu Murat Kurnaz hem sorup, hem de yanıtlıyor: "Otururdum. Bazen bağdaş kurarak, bazen de bacaklarımı uzatarak. Yemeği beklerdim. Zamanı geldiğinde namaz kılardım. Beklerdim otururdum. Bacaklar kıvrık, bacaklar uzun. Nöbetçilerin bakmadığını gördüğümde, hemen ayağa kalkar, bacaklarımı silkelerdim. Ya da öteki tutuklularla konuşmaya çalışırdım." Almanya'dan Pakistan'a doğru çıktığı yolculuğu Taliban zanlılarının tutulduğu kampta sona eren Murat Kurnaz'ın Guantanamo'daki kafesinde dostları da vardı! En yakın dostu tarantulalardı! En çok da iguanalardan hoşlanıyordu. Murat Kurnaz, o anları şöyle anlatıyor: "Kafeslerimiz sık sık örümcekle dolardı, bahçe örümcekleri ya da minik tarantulalar. Bunlar simsiyahtı, üzerleri kıllarla kaplıydı. Tarantulalarla iyi dost oldum. Bir seferinde kafesime bir boa yılanı geldi, çok uzun ve inceydi. Çok değişik yılanlar gelirdi, kahverengi, yeşil, gri yılanlar. Ama bize bir şey yapmazlardı. En çok iguanalardan hoşlanıyordum. Onları beslemek için bize verilen bir dilim tost ekmeğinden hep bir parça ayırırdım."

ABD ÖLMELERİNDEN KORKUYOR
2002'den 2006'ya kadar Guantanamo'da Murat Kurnaz sürekli kamp değiştirdi. Kamp 1'den, Kamp 4'e, ordan Kamp Echo'ya nakledilmişti. Tam bir tecrit kampıydı. Kamp kamp gezdirildiği dönemde Murat Kurnaz bir şeyi fark etmişti. O kadar ağır işkenceye rağmen Amerikalılar onların ölmesini istemiyordu. Bu durumu da Kurnaz, ABD Başkanı George Bush'un bu yüzden başının sıkıntıya girebileceği ihtimaline bağlıyor.