'Kızımızın başını örtmesini istememiştik'

- Kızınızın kapanmasında etkiniz oldu mu, isteyerek ya da istemeyerek?
- Kızım bizden habersiz başını örttü. Açıkcası biz istememiştik... Çünkü önünde uzun bir okul hayatı vardı. Ben eğitime çok önem veriyorum. Onun karşılaşacağı zorlukları biliyordum ve üzülmesini istemedim. Bir gün tesadüfen gördüm sokakta, gizli gizli örtünüyormuş meğer. Sonra bana "Sen başörtülü bir anne olarak benim kapanmama izin vermedin," dedi. O an çok üzüldüm. Kızımla büyük oğlum aynı bölümde okudu, endüstri mühendisliğinde. İkisi arasında ne fark var? Ama oğlum rahatça okuluna gidip gelirken, kızım haksızlık yaşadı. Buna kadın hakları olarak da bakalım biraz lütfen.

- Neler yapıyorsunuz, nasıl geçiyor günleriniz?
- Hiç oturmam çünkü yapılacak iş bitmiyor. Resmi davetler, konuklar, düzenlenecek yemekler, çocukların meseleleri... Bir de her şey benim elimden geçer muhakkak, ben kontrol etmeliyim. Kendime kalan vakitte de yabancı basını, dergileri takip etmeye, çok kitap okumaya çalışıyorum. Abdullah Bey'in en çok kıskandığı da bu çünkü onun fazla vakti olmuyor. Başucumda, çantamda mutlaka bir kitabım vardır. Bulduğum her arada okurum.

- Okumak içinizde bir ukde mi?
- Okumak, üniversiteye gidip bir dil daha öğrenmek istemiştim ama olmadı. Ancak buna takılıp kalmıyorum. Kendi kendime bir şeyler öğrenmeye çalışıyorum şimdi.

- Peki davadan neden vazgeçtiniz, Abdullah Bey mi istedi?
- Hayır eşim bana asla "Şunu yap, bunu yap," diye baskı yapmaz. Bu benim kendi kararım ve kişisel hakkımdı. Ben Türkiye'deki bütün imkânları kullandım ama bir yere varamayınca, ülkemin bana verdiği yasal hakları kullanarak böyle bir dava açtım. Fakat bunu yaptığımda eşim bu görevde değildi, sonra bunlar konuşulmaya başladı ve şık kaçmadığını düşündüm. O yüzden davayı geri çektim. Yoksa hakkım her zaman baki...