Geçen yıl, magazin programlarında kocaman harflerle yazılan altyazıların ne kadar "gereksiz" olduğunu yazma gafletinde bulunmuştum. İşitme engelli bir okurum, "Yapmayın Yüksel Bey, bırakın yazsınlar. Biz başka türlü olan biteni anlamıyoruz ki" diye mesaj yazınca, nasıl mahcup olmuştum anlatamam. O günden beri altyazılara hiç itiraz etmiyorum. Malum, Engelliler Haftası yeni bitti. Gözlerim hiç olmazsa bu hafta içinde haber bültenlerinin köşesinde işaret diliyle çeviri yapanları aradı, ama yoktular. İşitme engelliler için haber bülteni yalnızca TRT'de ve haftanın belirli günlerinde. Oysa Türkiye'de tam 2 milyon 338 bin işitme engelli var. O da "resmi kayıtlı" olanlar. Bunun içine kayıt dışı olanları, işitme ve izleme güçlüğü çeken zihinsel engellileri ve işitme kaybı yaşayan yaşlıları da katarsanız, televizyondan altyazı bekleyenlerin sayısı 10 milyona yaklaşır. CNBC-e'deki diziler çok izleniyor. Siz sanıyor musunuz ki, izleyen herkes ABD dizilerine hayran? İçlerinde önemli bir çoğunluk, işitme engellilerden oluşuyor. Onlar, Türkçe altyazılar sayesinde izledikleri diziyi anlamanın keyfini yaşıyorlar. Sadece engelliler mi? Altyazılı yayınlar, görece daha eğitimsiz kişilere okumayazma ve telaffuz egzersizi olanağı da sağlıyor. Yani bir nevi, "çaktırmadan" okuma-yazma kursu gibi... İşin içine Türkiye'de yaşayan ve konuşma dilini anlamakta güçlük çeken yabancıları da katın. Nereden baksanız, 30-40 milyon kişinin beklentisini karşılayacaktır altyazılar. Tabii, de'lerin da'ların hangilerinin ayrı, hangilerinin bitişik yazılacağını bile öğrenememiş, magazin altyazısı yazan kör cahil KJ operatörlerinin yazmaması koşuluyla... Zira onlar, bildiğimiz Türkçe'yi bile bize unutturmaya niyetliler!.. Sözün özü; Türkçe filmler, diziler, belgeseller, banttan yayınlanan şovlar da altyazılı olsun. Ana haber bültenleri işaret dili eşliğinde yayınlansın. Unutmayın; trafikle, terörle, depremle boğuşan bu ülkede yarın hangimizin başına ne geleceği hiç belli değil!