|
 |
 |
 |
 |
|
Annemsiz ilk bayramım bu onun için plan yapmadım
Annenizi geçtiğimiz günlerde kaybettiniz. Bu sizin annesiz ilk bayramınız olacak değil mi...
H.K.: Evet... Bir hafta kadar oldu. O nedenle İstanbul'dan ayrılmayı istemiyorum. Onu ziyaret etmek istiyorum. Benim için zor biraz. Onun için bir program yok. Tabii ki Müslümanlık'ta matem diye bir adet yok. Buna hakkımız da yok. Ama yine de bayramı onsuz geçirmek istemiyorum. Çocuklar gelir, kardeşlerim gelir... Allah sabır veriyor. İlk günde bile... Bir baktık ki birimiz gazete ilanı yazıyor, birimiz akşamki duayı ayarlıyor... Çok enteresan, belki de Allah böyle istiyor. O gaileyi veriyor ki; insanlar acıya kapılmasın.
'ANNEM HEPİMİZE ŞÖLEN YAŞATMIŞTI..."
* Annenizle yaşadığınız, anımsadığınızda sizi gülümseten, hâlâ heyecanlandıran bir bayram anınız var mı?
H.K.: Ben yatılı mektepte okudum Ankara'da. Yatılı mektep beni biraz garip yapmıştı. O nedenle annem sık gelip giderdi Ankara'ya. Ben de geliyordum otobüs veya trenle ama bir bayram nedendir gelememiştim ailemin yanına. Annem de çok yeni geldiği için gelemeyecekti. Ben yatılı mektebin de en küçüğüydüm. Benden büyük ağabeyler, ablalar vardı. O bayram kendi aramızda küçük çaplı bir bayram yemeği yapacaktık okulda. Mütevazı bir hazırlık içindeyken yemekhanede, içeriye doğru muhteşem kokulu bir rüzgar girdi. Bir de başımı çevirdim; Anneeeeeeemmmmm! Ve yanında, arkasında bir sürü insan, ellerinde kasalarla meyveler, koskocaman bir pasta... Süslemelere varana kadar. Hiç beklemediğim bir anda büyük bir coşku yarattı bende. O unutulamaz! En garip anımda hiç de garip olmadığımın simgesi oldu. Bir de gücü neye yetiyorsa almıştı. Çünkü o yemekhanede bir tek ben değil; biliyor ki bir sürü çocuk var. Bunu orada olup da kimsenin unutacağını düşünmüyordum. Öğretmenlerimizle birlikte o geceyi güzel bir eğlenceye dönüştürmüştük. Hepimiz için 'anne şöleni' olmuştu. Bayramlık elbisem ve ayakkabımı da unutmamıştı. Yemekhanede bir köşede değiştirmişti üzerimi... Ağlarım şimdi... Bana çok güzel şeyler yaşattı annem. Beni çok güzel yetiştirdi. Herkes annesine çok şey borçlu, kabul ediyorum saygı duyuyorum ama benimki çok farklıydı... Hepiniz değerini bilin annelerinizin. Annemin fedakarlıklaının sonu yok...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
